Φυσικά και πάνω από όλα και επικίνδυνος. Επικίνδυνος και αδίστακτα στο πλευρό της μεταπρατικής εγχώριας κοινωνικής και οικονομικής ολιγαρχίας. Επικίνδυνος για νέα ήθη, την νοοτροπία και τις πρακτικές που κομίζει στην πολιτική ζωή του τόπου. Επικίνδυνος ο σύγχρονος Καίσαρας που πιστεύει ακράδαντα- κι αυτό δεν έχει να κάνει μήτε με ίχνος υπερβολής – πως οι συνάνθρωποι του, σύσσωμη η κοινωνία και γενικά ο τόπος, του χρωστάνε, του οφείλουνε τα πάντα, μια και αυτός ως ιδιοκτήτης της χώρας, τους επιτρέπει να ανασαίνουν και να επιβιώνουν. Ο σημερινός πρωθυπουργός, ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα του παρελθόντος ηγέτη της συντηρητικής παράταξης και εν γένει της δεξιάς, αφού ο ανεπιτήδευτος και ειλικρινής – να το ομολογήσουμε εδώ – αμοραλισμός του, η πασιφανής έλλειψη συνειδητοποίησης και συναίσθησης της πραγματικότητας που τον περιβάλλει, η αμετροέπεια και η πολιτική απάτη που συνοδεύουν τα λόγια και τα έργα του, δεν συγκρίνονται με κανένα από τους προκάτοχους του. Δεν αναφερόμαστε μόνο στη μεταπολιτευτική περίοδο, μα και στην μετεμφυλιακή ακόμη. Τότε σε εκείνες τις κυριολεκτικά άγριες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που η ζωή δεν θεωρούνταν δεδομένο δικαίωμα, τουλάχιστον για τους ηττημένους, υπήρχε από τους πολιτικούς ιθύνοντες έστω εκείνης της δεξιάς, κάποιος σεβασμός στους αντιπάλους και τήρηση κάποιων προσχημάτων στην αντιμετώπιση του παραφρονημένου παρακράτους της εποχής.
Ποιος να το φανταζόταν μετά από εβδομήντα χρόνια ότι θα ξαναζωντάνευαν ως κακόγουστη πολιτική καρικατούρα, τα κλέη και οι νοοτροπίες εκείνης της συνταρακτικής για τον τόπο περιόδου. Από μια κυβέρνηση και ένα πρωθυπουργό που δεν λένε μόνο αλλά και πράττουν πιστεύοντας πως δικαιώματα και πρόσβαση στην αξιοπρέπεια, την μόρφωση, την ποιότητα ζωής και τις ευκαιρίες επιτυχίας, θα έχουν μόνο οι ημέτεροι, οι πειθήνιοι στις εντολές του πολιτικού πρίγκιπα και σημερινού πρωθυπουργού. Πως τα δημόσια αγαθά είναι αναλώσιμα στο βωμό ιδιωτικών συμφερόντων, πως το κράτος δεν έχει λόγο στο οικονομικό γίγνεσθαι του τόπου και πως ο ρόλος του συνίσταται στο να διαιτητεύει στα ποικιλώνυμα ιδιωτικά συμφέροντα που ασύδοτα έχουν το δικαίωμα να λεηλατούν τον δημόσιο πλούτο. Εν έτη 2023 το πλιάτσικο του κρατικού πλούτου να βαφτίζεται ως εκσυγχρονισμός και πρόοδος της οικονομίας , οι ιδιωτικοποιήσεις ως ρηξικέλευθη και σίγουρα προοδευτική πολιτική, οι χαρισματικές δανειακές ρυθμίσεις σε μεγαλόσχημους οικονομικούς απατεώνες ως ανάπτυξη, την ώρα που πρώτες κατοικίες εργαζομένων βγαίνουν στο σφυρί αφού δεν μπορούν, όχι με υπαιτιότητα οι κατοχοι τουςς, να ανταποκριθούν στην αποπληρωμή των δάνειων τους. Ο πρωθυπουργός της χώρας με τις πρακτικές και τα απίθανα καμώματα μιας κυβέρνησης που διασύρει διεθνώς την χώρα, είτε πρόκειται για τις περιβόητες παράνομες παρακολουθήσεις, είτε για την ανυπαρξία ελευθερίας του Τύπου, στη χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία, είτε για την κατάπτυστη και δακτυλοδεικτούμενη συμπεριφορά και Νομική αντιμετώπιση του προσφυγικού στοιχείου. Ο πρωθυπουργός που δεν διστάζει- στοιχείο μιας ξεδιάντροπης κυνικής πρακτικής και νοοτροπίας – να χρησιμοποιεί σήμερα το πρωθυπουργικό αεροπλάνο για να μεταβεί στις προεκλογικές του υποχρεώσεις, γράφοντας στα παλιά του παπούτσια κριτική και επισημάνσεις ακόμη και φιλικών του μέσων ενημέρωσης. Ο θιασώτης πρωθυπουργός της ιδιωτικοποίησης του ΕΣΥ, της κατ όνομα σε λίγο δημόσιας παιδείας, της κατάργησης του οχτάωρου και της υπερωριακής αμοιβής. Ο πρωθυπουργός της χώρας που αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στην Ευρώπη σε θανάτους ανά εκατομμύριο κατοίκους στην περίοδο της πρόσφατης πανδημίας. Ο πρωταγωνιστής πρωθυπουργός διάλυσης της δημόσιας υγείας που ανερυθρίαστα ισχυριζόταν εντός της βουλής πως δεν υπάρχουν στοιχεία , ούτε κάποια μελέτη που να αποδεικνύει ότι η έλλειψη ΜΕΘ την επίμαχη περίοδο, στοίχισε εκατοντάδες ζωές προσβεβλημένων από την πανδημία. Κι όταν σύντομα προέκυψε και επιστημονικά τεκμηριωμένη η μελέτη που αποδείκνυε την εγκληματική αδιαφορία της Μητσοτακικής κυβέρνησης για το παραπάνω ζήτημα, ο πρωθυπουργός μας βαθύτατα …συγκλονισμένος, απείχε για ένα ολόκληρο μήνα από τα συνήθη εβδομαδιαία τριήμερα ξεκούρασης του.
Αυτός ο πρωθυπουργός και αυτή η κυβέρνηση με απίστευτο θράσος και άπιαστο κυνισμό , ζητάνε νέα εντολή από τον λαό μας, να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο για μια ακόμη τετραετία. Εκείνο όμως που προκαλεί εντύπωση είναι η στάση, της ελάσσονος κύρια αντιπολίτευσης, η οποία αφήνει έντονα την αίσθηση ότι δεν αντιλαμβάνεται ακριβώς πως εδώ έχουμε να κάνουμε με μια απερχόμενη κυβέρνηση που δεν ορρωδεί προ ουδενός προκειμένου να ολοκληρώσει την καταστροφική πορεία της χώρας, εξυπηρετώντας απροσχημάτιστα τα ολιγαρχικά συμφέροντα. Κι αυτό όταν έντονη και διάχυτη στην κοινωνία είναι η διάθεση και η προσμονή για κυβέρνηση συνεργασίας των δημοκρατικών και προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων. Όχι για κανένα πολιτικό καπρίτσιο, μήτε από κάποιο αντιδεξιό στείρο γινάτι. Γιατί είναι κραυγαλέα πλέον η ανάγκη ενός κυβερνητικού, λυτρωτικού προγράμματος, απέναντι στην σημερινή ακροδεξιά πολιτική λαίλαπα.
