Ετικέτα: Γιάννης Τσαπουρνιώτης

  Ένα αστέρι οδηγεί και πάλι στην ελπίδα. Η γέννηση του Θεανθρώπου φωτίζει τη μίζερη ζωή μας. Η γέννα του Υιού μας θυμίζει και πάλι τις βασικές εκείνες έννοιες τη ζωής που λησμονούμε μπροστά στην φθορά και διαφθορά της καθημερινότητας.   Στα χρόνια των αναπτυγμένων και πολιτισμένων κοινωνιών έχουμε κολλήσει όλοι τον ιό της αυταρέσκειας, […]

Δεν χωράει άλλη διχόνοια στην πλημμύρα της μιζέριας. Κούρασε ο διαχρονικός διχασμός, η γκρίνια, η καχυποψία, τα μίση και τα πάθη. Χάσαμε τα λογικά μας. Σκοτώνουμε τον διπλανό μας αναίτια. Γκρεμίζουμε τα πάντα. Δεν χτίζουμε τίποτα. Δεν παράγουμε ούτε ποιότητα, ούτε ποσότητα. Μονάχα άσχημες ειδήσεις μεταφέρουμε ο ένας στον άλλον. Μικρύναμε σε όλα. Είμαστε φτωχοί. […]

  Ταξιδεύω στο Ναύπλιο. Όμορφη πόλη. Ονειρικές εικόνες.   Ανεβαίνω στο Παλαμήδι. Εδώ οι Έλληνες φυλάκισαν τον Κολοκοτρώνη.   Κατεβαίνω στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα. Εδώ δολοφόνησαν τον Καποδίστρια. Άρρωστη χώρα.   Πανέμορφη περιοχή η Πελοπόννησος. Πλούσια σε ιστορία. Από τη μια απολαμβάνεις  την Αρχαία Ολυμπία, τον Μυστρά, την Μονεμβασιά, την Επίδαυρο, τις Μυκήνες. Κι από […]

  Βρισκόμουν σε μια μικρή παραλία. Από αυτές που αποζημιώνουν όλες τις αισθήσεις, καθώς το βουνό και η θάλασσα είναι οι ιδανικοί σύμμαχοι της απόλυτης ομορφιάς, ακόμη κι όταν δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για κολύμπι.   Μπροστά μου κι αριστερά τέσσερα ηλικιωμένα ζευγάρια προκάλεσαν την προσοχή μου. Οι ομπρέλες τους παλιές, ξεθωριασμένες. Ανάλογα και […]

«Τα τελευταία χρόνια του άρεσε το διάβασμα. Ήταν η πιο απολαυστική και ανώδυνη εξάρτηση της ζωής του. Ο Πάνος φόρτωνε πλέον το μυαλό του με γνώσεις, με πληροφορίες και ιστορικά ντοκουμέντα που αγνοούσε για χρόνια στη ζωή του. Αντιλήφτηκε πως πριν ερωτευτεί την λογοτεχνία ήταν ένας φτωχός, ένας πνευματικά αδύναμος, στάσιμος και κοινωνικά νεκρός.   […]

  Το δίκαιο πνίγεται μέσα στους άδικους χειρισμούς της αλλοπρόσαλλης κοινωνίας.   Η ισότητα αφανίζεται στην πολιορκία των άνισων μεγεθών.   Το όμορφο κρύβεται από την ασχήμια λόγων και πράξεων.   Το φιλότιμο γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τα ζιζάνια της πλεονεξίας και απληστίας.   Η χαρά παλεύει με τη λύπη σε μια άνιση σκληρή αναμέτρηση. […]

Χωριά πανέμορφα. Χωριά που πνίγονταν από ζωντάνια. Χωριά με πολλά μικρά παιδιά, με ανοιχτά σχολεία, με ανοιχτές εκκλησίες, με πανηγύρια και χαρές. Χωριά με παραδοσιακά σοκάκια, με κλασικά αρχοντικά, με ιστορικά γεφύρια, με ονειρικές  πλατείες και αγέρωχα πλατάνια.     Πολλά από τα γραφικά και ιστορικά χωριά της Ελλάδας σήμερα είναι έρημα και εγκαταλειμμένα. Σε κάποια […]

Η πρόσφατη και διαχρονική επαφή μου με χώρους του δημόσιου συστήματος υγείας ερέθισε, ευαισθητοποίησε, προβλημάτισε τις σκέψεις μου γύρω από την σκληρή καθημερινότητα που βιώνουν οι ασθενείς,  το νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό.  Αναλογίζομαι πόσο εύκολο είναι να κρίνεις, να μηδενίζεις, να ειρωνεύεσαι πρόσωπα και καταστάσεις. Η απουσία οργάνωσης και συντονισμού, η αναμονή, η έλλειψη υπομονής […]

Σε μια φυσική καταστροφή, σε μια σκληρή δοκιμασία, αρέσκομαι να αναζητώ και να αναδεικνύω μια ηρωίδα, έναν ήρωα, μια ελπίδα.   Μέσα από τα χαλάσματα του σεισμού στην περιοχή της Θεσσαλίας ξεπρόβαλλε ένα μικρό σημάδι αισιοδοξίας. Και θα μου απαντήσει κάποιος, με λογική και σύνεση, πως είναι δυνατό να βρίσκεις θετικό μήνυμα μπροστά στο ξεσπίτωμα […]

Ο όρος μετάλλαξη τον τελευταίο καιρό έχει παγιωθεί στο ιατρικό λεξιλόγιο αλλά και στην καθημερινότητα των πολιτών.   Αναζήτησα την σημασία του όρου στο καινούργιο λεξικό που προσφέρει διαδικτυακά η τεχνολογία και μου εμφάνισε δυο έννοιες. Στην βιολογία αναφέρεται ως μόνιμη αλλαγή στην αλληλουχία DNA ενός οργανισμού ή στην αλληλουχία RNA ενός ιού. Επίσης κάποιες […]

Την γνώρισα πριν από πολλά χρόνια στο Θεαγένειο. Ήταν μια λεπτοκαμωμένη γυναίκα με ένα μπαστουνάκι στο χέρι και ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη. Η Περσεφόνη Μήττα ήταν η πιο δυνατή έκφραση του εθελοντισμού και της ανθρωπιάς.   Το 1987 οι γιατροί της ανακοίνωσαν ότι έχει καρκίνο και της απέμεναν τρεις μήνες ζωής. «Πόνεσα, έκλαψα, θύμωσα, […]

Ανατρέχοντας στο παρελθόν, θυμάμαι τον εαυτό μου μαθητή της Α΄ Γυμνασίου, στην πρώτη εξέταση του μαθήματος των θρησκευτικών. Είχα μελετήσει τρεις φορές το κεφάλαιο της εισαγωγής στην Παλαιά Διαθήκη έχοντας την πεποίθηση ότι κατανόησα, μέσες άκρες, το βαθύτερο νόημα της ενότητας.   Η καθηγήτρια όταν με κάλεσε στην έδρα ανέμενε να συνεχίσω από την τελεία […]

«Τι μου έκανες βρε πατέρα!! Τι μου έκανες!!»    «Τι σου έκανα Ραφαήλ; Επιτέλους, εδώ και δέκα ημέρες έχεις βάλει φερμουάρ στο στόμα, μου έχεις γυρίσει την πλάτη, μου έχεις κόψει τα φτερά»   «Τα φτερά μου τα έκοψες εσύ από την ημέρα που κόλλησες τον κορονοιό στον μπαμπά του κολλητού μου. Το ξέρεις ότι […]