Είναι η εποχή που απολαμβάνουμε την φύση στην πιο ζωντανή της μορφή. Με την Ανάσταση του Χριστού ανασταίνεται, πρασινίζει και ευωδιάζει η γη ακόμη και στις πιο απόκρημνες, βραχώδεις μορφές της. Απίστευτες εικόνες συνθέτουν μια ζωγραφιά όπου τα χρώματα εναλλάσσονται και οι ομορφιές σε μαγεύουν. Και οι ομορφιές αυτές δεν είναι τεχνητές, δεν κατασκευάστηκαν από ανθρώπινο χέρι. Είναι φυσικές, καλαίσθητες πινελιές πάνω σε βουνά, χαράδρες, πεδιάδες, θάλασσες, λίμνες, ποτάμια και σε κάθε τοπίο που απλόχερα μας παρέδωσε ο δημιουργός της κτίσης.
Αυτές τις ομορφιές, τις ευωδίες της φύσης τις γευόμαστε ανέξοδα, χωρίς κόπο και άγχος. Αγαλλιάζει ο νους, ευφραίνεται, γαληνεύει η ψυχή του ανθρώπου όταν βρεθεί μέσα στην αγκαλιά ενός πανέμορφου δάσους, όταν απομονωθεί από την τσιμεντένια και ψυχρή κοινωνία που έχτισαν τα «λογικά», γήινα θηρία.
Ανεβαίνεις στον Όλυμπο, σκαρφαλώνεις στον Προφήτη Ηλία, στον Μύτικα, φτάνεις ψηλά και αισθάνεσαι δέος για ότι αντικρίζεις. Εδώ δεν χρειάζεσαι χρήματα, φθαρτά υλικά αγαθά για να ανασάνεις και να προκόψεις. Εισπνέεις καθαρό αέρα και γεύεσαι μια λιτή φασολάδα νοιώθοντας βασιλιάς στο πλουσιότερο μέρος με ανεκτίμητα αγαθά.
Όταν κατεβαίνεις και πάλι στην κόλαση της κοινωνίας αντιλαμβάνεσαι την οφθαλμοφανή αντίθεση. Εδώ σε πνίγει το άδικο, αηδιάζεις με την διαστροφή του ανθρώπου, με την απάτη, το ψέμα, την υποκρισία. Αισθάνεσαι εγκλωβισμένος σε ένα παρανοϊκό κόσμο που δεν σέβεται και δεν εκτιμά τα αγνά, φυσικά κάλλη που κληρονόμησε.
Με τις πράξεις μας αποδείξαμε περίτρανα ότι τίποτα δεν μας αξίζει στον πλανήτη γη. Τίποτα δεν μας ανήκει γιατί είμαστε άθλια, μιαρά όντα που κατεδαφίζουν και πυρπολούν ότι όμορφο και υγιές φυτρώνει στη φύση. Και η φύση αντέχει ακόμη. Εξακολουθεί να ανέχεται τις ασχήμιες μας, τις βιαιότητες εναντίον της.
Ανθίζουν ακόμη λουλούδια. Κελαηδούν πουλιά. Επιβιώνουν και ψάρια, ερπετά, θηλαστικά, μικρά και μεγάλα ζώα που τα κυνηγούν ανελέητα τα ανθρώπινα ζιζάνια. Μας ανέχονται, μας δίνουν ευκαιρίες μεταμέλειας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο θαύμα από αυτό. Ο άνθρωπος να καταστρέφει και η φύση να ζωντανεύει.
Η ανοχή της φύσης απέναντι στα βασανιστήρια που υποβάλλεται από τον άνθρωπο ας μας παραδειγματίσει επιτέλους. Ας γίνει η απαρχή της συγνώμης μας απέναντι της, απέναντι σε κάθε ζωντανό κομμάτι που ομορφαίνει και ηρεμεί την ζωή μας. Ας συνταιριάσουμε λίγο το άρρωστο πνεύμα μας με την καλαισθησία και την τάξη της φύσης.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
