Μένουμε έκπληκτοι από τα φαινόμενα παιδικής βίας, που γίνονται όλο και συχνότερα. Έχουμε, όμως, το δικαίωμα να δηλώνουμε αιφνιδιασμένοι;
Έχουμε κάνει ο καθένας από εμάς ως γονείς όσα πρέπει με τα παιδιά μας για να μπορούμε να υποστηρίξουμε στα σοβαρά ότι μένουμε εμβρόντητοι με όσα διαβάζουμε, ακούμε και βλέπουμε;
Η βία έχει «φωλιάσει» για τα καλά στα παιδικά δωμάτια και στα κινητά και «σερβίρεται» στα παιδιά μας περίπου ως κανονικότητα!
Μήπως έχουμε επαναπαυθεί;
Μήπως έχουμε μεταθέσει τις ευθύνες μας στο σχολείο που όμως εδώ και χρόνια έχει χάσει το μεγαλύτερο αν όχι όλο το κομμάτι της διαπαιδαγώγησης των παιδιών;
Μήπως και για αυτό έχουμε ευθύνη, αφού μετατρέψαμε τους δασκάλους και τους καθηγητές σε «κατηγορούμενους» , κάθε φορά που τολμούσαν να μας χτυπήσουν «καμπανάκι κινδύνου» για τα παιδιά μας;
Ας αρχίσουμε από την αυτοκριτική μας.
Δεν υπάρχει κανένας καλύτερος για να μας βοηθήσει σε αυτό από τον καθηγητή Γιώργο Πιπερόπουλο.
O Γιώργος Πιπερόπουλος, Δρ Κοινωνιολογίας – Ψυχολογίας, είναι Επίτιμος Καθηγητής Μάνατζμεντ και Μάρκετινγκ στο Βρετανικό Πανεπιστήμιο Durham, Συνταξιούχος Καθηγητής Μάνατζμεντ, Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων και πρώην Πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας της Θεσσαλονίκης..
Δείτε την συνέντευξη εδώ:
