Μετά από 70 και παραπάνω χρόνια αδυσώπητου πολέμου με τη τελευταία έκφρασή του να εκτυλίσσεται αυτή τη χρονική στιγμή, αναρωτιόμαστε αν τελικά η πολυπόθητη ειρήνη και η ειρηνική συνύπαρξη είναι εφικτή. Στις παρακάτω γραμμές θα δούμε τον ανασχετικό ρόλο προς αυτή τη κατεύθυνση τον οποίο παίζει η τρομοκρατία..
Το φοβερό λουτρό αίματος που διαδραματίζεται στους δέκτες μας έχει τη ρίζα του στην ανάπτυξη κινημάτων ,όπως αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται, η ύπαρξη των οποίων διαπιστώνεται πριν την ανακήρυξη ανεξαρτήτου κράτους του Ισραήλ.
Κατά το πρώτο στάδιο του αγώνα που ξεκίνησε εκεί και είχε ως στόχο τη σύσταση του Ισραηλινού κράτους, έδρασαν οργανώσεις, παραστρατιωτικού χαρακτήρα, προερχόμενες από το εβραϊκό στοιχείο όπως η ‘’Αγκανά’’ που σημαίνει Άμυνα , η οποία ιδρύθηκε από τον μελλοντικό πρωθυπουργό του Ισραήλ Νταβίντ Μπεν Γκούριον. Δίπλα σε αυτήν αναδύθηκαν η Ιργκάι Ζβάι Λεούμι και η Συμμορία Στερν με καθαρά εξτρεμιστικό και αυστηρό χαρακτήρα, οι οποίες καταδικάστηκαν από τη δημοκρατική πτέρυγα του σιωνιστικού κινήματος το οποίο είχε ήδη αρχίσει να δέχεται την πιο τρομερή καταδίκη και δίωξη στην Ευρώπη από τη χιτλερική Γερμανία. Το παράδοξο της ιστορία αυτής η οποία εκτυλίχθηκε παράλληλα με το ΒΠΠ ήταν ότι οι Εβραίοι μάχονταν και υποστηρίζονταν ταυτόχρονα από τους Βρεττανούς. Ενδεικτικά αναφέρω την ίδρυση της εβραϊκής ταξιαρχίας, στρατολογημένη από τους Άγγλους το 1944 και τη συνέχιση των μαχών κατά των τελευταίων μέχρι σχεδόν την ίδρυση του Εβραϊκού κράτους από τους σιωνιστές. Ιδιαίτερα η Συμμορία Στερν θα έμενε στη μνήμη αυτών που την έζησαν ως η πιο σκληρή και βίαιη παραλλαγή του εβραϊκού κινήματος.
Ερχόμενοι τώρα στα σύγχρονα χρόνια μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Ισραήλ παρατηρούμε μία μετατόπιση της τρομοκρατικής δραστηριότητας από τους Άραβες πλέον εναντίον των Εβραίων. Μόνο τα τελευταία πενήντα περίπου χρόνια έχουμε την ίδρυση τριών τεσσάρων μεγάλων τρομοκρατικών δικτύων από τους Άραβες οι οποίοι μέσω αυτών εξάγουν και παγκοσμιοποιούν θα λέγαμε τη τρομοκρατία. Σε κάθε τρομοκρατικό χτύπημα το Ισραήλ απαντά άμεσα με πολεμικές επιχειρήσεις δημιουργώντας ένα κόμπο τρομοκρατία-πόλεμος ο οποίος ουσιαστικά στραγγαλίζει το ζήτημα της ειρηνικής συνύπαρξης. Το τελευταίο το βιώνουμε έντονα τις τελευταίες μέρες με την εισβολή των Ισραηλινών στη Λωρίδα της Γάζας ως αντίποινα των ωμών τρομοκρατικών δράσεων της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου. Εδώ παρατηρούμε ότι η τρομοκρατία εθνική η διεθνής χτυπά αδιάκριτα με μοναδικό στόχο την άσκηση επιρροής, δικαιολογώντας έτσι τις απώλειες αθώων οι οποίες ‘’φορτώνονται’’ θα λέγαμε στον εχθρό, στη προκειμένη περίπτωση στο Ισραήλ. Στο πόλεμο αυτό πέφτουν τόσο οι φίλοι όσο και οι σύμμαχοι με τον υπέρτατο στόχο της νίκης να αποτελεί άλλοθι για το άκριτο αιματοκύλισμα. Χεζμπολαχ, Χαμας Φαταχ ISIS Αλ Καιντα είναι μόνο λίγα από τα ονόματα της αιματοβαμμένης λίστας που έκανε πράξη τα λόγια του θεωρητικού της τρομοκρατίας Κάρλ Χάινζεν…’’Αν χρειαστεί να τινάξετε στον αέρα το μισό μίας ηπείρου και να κάνετε ένα λουτρό αίματος για να εξολοθρεύσετε το κόμμα της βαρβαρότητας ,μην έχετε κανένα ενδοιασμό, ούτε τύψεις συνειδήσεως’’.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω πως ο δρόμος της ειρηνικής συνύπαρξης είναι παράλληλος με αυτόν τον αιματοβαμμένο της τρομοκρατίας και ίσως το μονοπάτι αυτό να περνάει μέσα από τα λόγια της Γκόλντα Μέιρ ,πρώην πρωθυπουργού του Ισραήλ, …’’Όταν έρθει η ειρήνη ,θα μπορέσουμε ίσως με το καιρό να συγχωρήσουμε τους Άραβες που σκότωσαν τους γιούς μας, αλλά θα είναι πιο δύσκολο για εμάς να τους συγχωρήσουμε που μας ανάγκασαν να σκοτώσουμε τους γιους τους. Η ειρήνη θα έρθει όταν οι Άραβες αγαπήσουν τα παιδιά τους περισσότερο από ότι μισούν εμάς…’’
Ιωάννης Χατζημπεάκης
Φοιτητής Τμ. Ευρωπαϊκού Πολιτισμού ΕΑΠ
