Από το 1993 που η ομάδα του Πιερικού υποβιβάστηκε στην Β’ Εθνική κατηγορία, ψάχνω για μια επιτυχία που να γέμισε χαρά και περηφάνια τους Κατερινιώτες. Λόγω των δύσκολων οικονομικών συγκυριών και της καθαρά επαγγελματικής διάστασης του ποδοσφαίρου, πολλοί είναι αυτοί που θα θεωρούσαν ως επιτυχία την επιβίωση του Συλλόγου, την άνοδο από την Γ’ κατηγορία στη Β’ και κάποιες καλές συμμετοχές, όπως αυτή στο θεσμό του κυπέλλου με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό στις 13/01/2010.
Συγκρίνοντας τα δεδομένα με άλλους συλλόγους που εξαγόρασαν ΑΦΜ και απώλεσαν την ταυτότητα τους, μπορούμε να καυχιόμαστε, ως Πιερικός, ότι σε αυτό το κομμάτι σώσαμε κάτι από το παρελθόν. Σε αυτό βέβαια συνέδραμαν και οι “φωνές” των λίγων, διαχρονικών, ρομαντικών, “εκνευριστικών”, για πολλούς, φίλων της ομάδας που δεν κατευθύνονται από πουθενά, πάρα μόνο από την Πιερική καρδιά τους.
Αυτοί οι ρομαντικοί θεωρούν δεδομένο για κάθε νέο παίκτη που έρχεται στην ομάδα, να ενημερώνεται για το παρελθόν, για την μεγάλη ομάδα των δοξασμένων δεκαετιών, για τη συμμετοχή σε τελικό κυπέλλου Ελλάδος (Δόξα Δράμας, Καστοριά, Λάρισα, ΟΦΗ, Αστέρας Τρίπολης και Ξάνθη είναι οι επαρχιακές ομάδες που μετείχαν σε τελικό.) Επίσης για την παρουσία σε ημιτελικούς, στην κατάκτηση της 5ης θέσης στην Α’ Εθνική, στην παρουσία μόνο γηγενών παικτών στο σύλλογο. Να μάθουν σε ποιο γήπεδο πατούν, ποια αποδυτήρια τους φιλοξενούν.
Την παρουσία νέων, γηγενών παικτών βλέπουμε και φέτος στην ομάδα. Έτσι πρέπει να πορευτούμε, μαθαίνοντας από τα τεράστια λάθη του παρελθόντος και την οικονομική στενότητα που ταλαιπωρεί αρκετά σωματεία. Αυτή η φιλοσοφία θα πρέπει να τηρηθεί και στην πράξη, με σοβαρότητα, σταθερότητα, υπομονή, επιμονή, αξιοπρέπεια, με μακροχρόνια εμπιστοσύνη στον προπονητή, με σεβασμό στο βαρύ όνομα του Πιερικού.
Από τη στιγμή που δεν υπάρχει κάποιος επενδυτής, καλό θα ήταν η Ακαδημία του ερασιτέχνη να αποτελέσει το σχολείο εκείνο που θα παράγει σωστούς ανθρώπους, ταλαντούχους ποδοσφαιριστές, τέτοιους που θα μπορεί άνετα να τους προωθεί στην πρώτη ομάδα και θα του αποφέρουν έσοδα από ενδεχόμενη μεταγραφή.
Όσοι διοικούν οφείλουν να είναι οι δάσκαλοι για τους αθλητές, οι πιστοί τηρητές των βραχυπρόθεσμων στόχων, που θα προβάλλουν τον Πιερικό με θετικό πρόσημο στο πανελλήνιο. Να προσεγγίσουν, να εμπιστευτούν και να συμβουλευτούν σεβαστές, ισχυρές προσωπικότητες, επιπέδου Αλέκου Τσιώτσιου. Αποτελεί μονόδρομο η αξιοπιστία, η τήρηση λόγων και πράξεων. Ας μείνει η ομάδα στην κατηγορία, αλλά ας θέσει τις βάσεις μιας υγιούς, αγνής προσπάθειας, απαλλαγμένης από τα φαντάσματα που έφθειραν το σύλλογο και πλήγωσαν το γόητρο των φιλάθλων.
Ας μη γελιόμαστε. Δύσκολα θα επιστρέψει μαζικά ο κόσμος στο γήπεδο. Χρειάζεται υπομονή από όλους, αρκεί να τηρηθούν οι δεσμεύσεις.
“Γράψε κάτι για τον Πιερικό βρε Γιαννάκο..”, μου έλεγε ο αλησμόνητος, πιστός φίλος της ομάδας, ο Γιώργος Γκιάτας.
Έγραψα πάλι, φίλε μου Γιώργο. Κάποιοι θα δυσφορήσουν. Άλλοι θα κουραστούν να διαβάζουν τα ίδια και τα ίδια από εμάς τους “γραφικούς'”, τους ρομαντικούς φίλους του αθλητισμού.
Έγραψα πάλι φίλε Γιώργο, όχι από αγγαρεία. Έγραψα για σένα, για τους αξέχαστους συνοδοιπόρους, για την ιστορία, για τον Πιερικό και μόνο.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
