Ο γνωστός Βασίλης Έξαρχος Γεωπόνος Α.Π.Θ., με Intergrade Master, Μεταπτυχιακό στην «Αειφορική» Γεωργία και Υποψήφιος Διδάκτωρ Εδαφολογίας, αυτή την φορά μας ενημερώνει ότι για μια καλλιέργεια όπως είναι τα Ακτινίδια, η οποία έχει μεγάλη ευαισθησία στην αλατότητα του εδάφους…. και η οποία συνάμα είναι και θα είναι μια καλλιέργεια υψηλών οικονομικών αποδόσεων προαπαιτούμενο όμως εκτός της Εδαφολογικής Ανάλυσης, και την Φυλλοδιαγνωστικής είναι και η Ανάλυση του νερού ποτίσματος.
Με την ανάλυση του νερού ελέγχουμε τα εξής σημαντικά χημικά χαρακτηριστικά του:
1) Το pH του νερού, το οποίο πρέπει να κυμαίνεται τουλάχιστον μεταξύ 6,5 και 8,2 όπου πέρα των ορίων αυτών δημιουργεί ανισορροπία στην θρέψη του ακτινιδίου και αποτελεί ένδειξη για επιπλέον έλεγχο για τοξικά ιόντα που πιθανώς μπορεί να περιέχει…
2) Έλεγχος της Αλατότητας του νερού υπολογίζοντας τα ολικά διαλυτά στερεά (TDS) ή την ηλεκτρική του αγωγιμότητα, μια ένδειξη τεράστιας σημασίας που ελέγχει τον κίνδυνο σταδιακής αλάτωσης του εδάφους, έτσι εάν το νερό άρδευσης έχει υψηλό ποσοστό σε άλατα, σε βάθος χρόνου θα έχουμε καταστροφικές συνέπειες για την καλλιέργεια του Ακτινιδίου στο κτήμα μας.
3) Έλεγχος της περιεκτικότητας του νερού σε Νάτριο, που όταν το στοιχείο αυτό είναι σε υψηλή συγκέντρωση, και ειδικά όταν παράλληλα υπάρχουνε χαμηλή περιεκτικότητα σε συγκεντρώσεις Ασβεστίου και Μαγνησίου, οδηγούμαστε σε σταδιακή καταστροφή της “δομής” του εδάφους.
Έχουμε αναφέρει και σε άλλο ρεπορτάζ ότι όταν καταστρέφεται η δομή του εδάφους δεν έχουμε καλή στράγγιση στο κτήμα, γεγονός που σημαίνει ότι η ρίζα του Ακτινιδίου βρίσκεται μόνιμα στο νερό, μιας και το νερό ποτίσματος δεν κατεβαίνει εύκολα (καθυστερεί) προς τα κάτω για να οδηγηθεί στο «υπέδαφος». Με άλλα λόγια, το νερό “λιμνάζει” δημιουργώντας έτσι συνθήκες έλλειψης Οξυγόνου στη ρίζα, και προϋποθέσεις για πιθανές «φυτοπαθολογικές» προσβολές….με τελικό αποτέλεσμα σταδιακά να έχουμε υποτονικά φυτά, τα οποία αρχικά μαραίνονται και τελικά πεθαίνουν.
4) Έλεγχο του Ανθρακικού Ασβεστίου στο νερό, ένδειξη που εκτιμάει την πιθανότητα να γίνει “Έμφραξη”(βούλωμα) των συστημάτων άρδευσης , στα λάστιχα και στους σταλακτήρες.
5) Έλεγχος του Βορίου, στοιχείο ναι μεν απαραίτητο για την ολοκλήρωση του βιολογικού κύκλου της Ακτινιδιάς, αλλά όταν υπερβεί λίγο το όριο μπορεί να προκαλέσει τοξικότητα στο φυτό.
Η διαδικασία συλλογής του δείγματος νερού γίνεται ως εξής: 1) Παίρνουμε ένα πλαστικό μπουκάλι 2 λίτρα το οποίο ξεπλένουμε καλά με το ίδιο νερό το οποίο θα αναλύσουμε
2) Αφήνουμε το νερό να τρέξει για 10 λεπτά
3) Μετά παίρνουμε σταδιακά μικρά δείγματα από το νερό που τρέχει μέχρι να γεμίσει το μπουκάλι διαδικασία η οποία ολοκληρώνεται μέσα σε 20΄.
4) Τέλος, πηγαίνουμε το νερό κατευθείαν στο εργαστήριο ή το βάζουμε στο ψυγείο (συντήρηση) για να το πάμε την επόμενη μέρα.
5) Το δείγμα βέβαια πάντα συνοδεύει ένα χαρτάκι με όλα τα στοιχεία, τόσο τα δικά μας όσο και του κτήματος.
Στην περίπτωση που ποτίζουμε από ποτάμι επιδιώκουμε να πάρουμε αντιπροσωπευτικό δείγμα από την μέση της ροής του νερού και από την μέση του βάθους.
Πάντα σύμφωνα με τον κ. Έξαρχο, στα ακτινίδια, ο επανέλεγχος της καταλληλότητας του νερού για άρδευση πρέπει για λόγους ασφαλείας να γίνεται κάθε 3 χρόνια.
Τα δεδομένα του νερού άρδευσης αλλάζουν σχετικά σύντομα, εξαιτίας των προβλημάτων που δημιουργούνται τα τελευταία χρόνια από την πτώση της στάθμης του υδροφόρου «ορίζοντα» και τα «υφάλμυρα νερά» ειδικά σε περιοχές που γειτνιάζουν με θάλασσες.
Απ όλα αυτά συμπεραίνουμε ότι το ακτινίδιο έχει μία ακόμη ιδιαιτερότητα, απαιτεί όχι μόνο μεγάλη ποσότητα νερού, αλλά και νερό με καλά ποιοτικά χαρακτηριστικά.
Σε περίπτωση που εντοπίσουμε πρόβλημα στο νερό άρδευσης λύσεις υπάρχουν εφόσον δράσουμε εγκαίρως.
Σε περίπτωση που καθυστερήσουμε (γι’ αυτό είναι τόσο σημαντική η εξέταση αυτή), και δεν διαγνώσουμε έγκαιρα το πρόβλημα της καταλληλότητας του νερού Η ΖΗΜΙΑ ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΚΤΙΝΙΔΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΜΠΟΝΙΔΗΣ
