Δυο πολίτες συζητούν και συμβουλεύουν έναν νέο που βρίσκεται εγκλωβισμένος στην καταιγίδα των προβλημάτων που σκεπάζουν την καθημερινότητα του.
«Κάτσε στην ησυχία σου, μη τα σκαλίζεις.
Θα βρεις τον μπελά σου παιδί μου, μη μιλάς.
Μη τολμήσεις κι εναντιωθείς, κάνε ότι σου πουν. Θα βρεις τον μπελά σου.
Σε βλέπω φουντωμένο, εξαγριωμένο, αδικημένο. Μην επαναστατήσεις, μη πας κόντρα στο ρεύμα. Είσαι μόνος και είναι χιλιάδες.
Στην έχουν στημένη, θα σε εκδικηθούν. Πάνε με τα νερά τους. Εσύ θα σώσεις τον κόσμο;
Καταλαβαίνω πως σε τρελαίνει αυτή η λογική του παραλογισμού. Είσαι μυημένος στο λογικό, στο σωστό, στο δίκαιο, στη συνέπεια. Πνίγεσαι στο σκοτάδι του ψεύδους και του μίσους.
Είσαι όμως μικρός για να αντέξεις. Βολέψου δίπλα στους μεγάλους, στους δυνατούς.
Έτσι θα επιβιώσεις. Αν πας με το σταυρό στο χέρι θα σε ποδοπατήσουν».
«Μη τον ακούς αυτόν. Δεν θέλει το καλό σου. Σε θέλει μέσα στο μαντρί εγκλωβισμένο, χωρίς προσωπικότητα, χωρίς θέση, χωρίς ελεύθερη γνώμη.
Βάλε βαθιά στο νου σου το γνωμικό του Καζαντζάκη: «Ν΄ αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω».
Έτσι να πορεύεσαι. Περήφανος για τα πιστεύω σου. Ισχυρός στις αρχές σου.
Μην υποχωρείς, μην υποτάσσεσαι εύκολα σε ότι σου τάζουν ανέξοδα, χαϊδεύοντας σου την πλάτη. Υποχείριο τους σε θέλουν για να πετύχουν τα ιδιοτελή σχέδια τους.
Ένας επαγγελματίας που αναγκάστηκε να κλείσει το ψητοπωλείο του, μετά από είκοσι τέσσερα χρόνια λειτουργίας, μας προτρέπει να μην πουλήσουμε ποτέ την ψυχή μας στο σύστημα.
Κι εσύ να μη προδώσεις, να μη πουληθείς. Μη βαδίζεις με υποκριτικά τεχνάσματα και προσποιητές κολακείες. Μη φυλακίζεσαι στο ψέμα.
Να κρίνεις δίκαια. Να διασταυρώνεις τις πληροφορίες. Να βοηθάς, να προσφέρεις με ανιδιοτέλεια και καλή διάθεση.
Να βγάζεις αυθόρμητα τα μέσα σου.
Μη φοβάσαι. Να τολμάς. Να είσαι παρών, ενεργός.
Να λες την αλήθεια. Αυτήν που εκπέμπει φως και καθαρότητα».
Ο νέος αποχωρεί προβληματισμένος. «Ο συμβιβασμός έρχεται κόντρα στις ιδέες μου. Μου φορτώνει ενοχές. Που ζούμε; Να μην τολμούμε για τα αυτονόητα.
Θέλω να λέω την αλήθεια. Κι ας πληγωθώ κι ας πονέσω. Θα έχω τη συνείδηση μου καθαρή».
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
