“Σπάει κόκαλα” η συγκλονιστική ανάρτηση του υποψηφίου δημάρχου Κατερίνης Νίκου Τσακιρίδη με την φωτογραφία του γιου του Σταύρου για την παγκόσμια ημέρα αυτισμού. Ο κ. Τσακιρίδης με τίτλο “Ήρθε η ώρα να σπάσουμε τα ταμπού”, προχωρά σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση για το πως είναι να ζεις με κάποιον που έχει αυτισμό και στη συγκεκριμένη περίπτωση με τον γιο του Σταύρο. “Το συναρπαστικό ταξίδι μας με τον Σταύρο αν το ζούσατε, θα το ζηλεύατε πραγματικά” αναφέρει μεταξύ άλλων ο κ. Τσακιρίδης.
Η ανάρτηση
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο να βάλω μια φωτογραφία για την Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού, σκέφτηκα ότι η καλύτερη που θα μπορούσα να έχω είναι μία. Του Σταύρου. Του δικού μου παιδιού. Γιατί αν δεν μπορούμε να μιλήσουμε εμείς οι ίδιοι για τα παιδιά μας, δεν θα μπορέσει να το κάνει κανένας άλλος καλύτερα.
Αποδοχή λοιπόν. Και όταν θα τύχει να συναντήσετε ένα παιδί με μια ιδιαίτερη συμπεριφορά μην βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα. Μη βιαστείτε να το χαρακτηρίσετε κακομαθημένο. Η ανάγκη για αποδοχή είναι ζωτική. Και περισσότερο ζωτική είναι η αποδοχή από τους γονείς που συχνά αρνούνται να δουν τα σημάδια.
Θάρρος λοιπόν. Να είμαστε θαρραλέοι και να μη διστάσουμε να αναζητήσουμε έγκαιρα τη συμβουλή των ειδικών. Γιατί η έγκαιρη διάγνωση μπορεί πραγματικά να βοηθήσει το παιδί μας να έχει μια πολύ καλύτερη ζωή από ό,τι θα είχε δίχως θεραπεία.
Το συναρπαστικό ταξίδι μας με τον Σταύρο αν το ζούσατε, θα το ζηλεύατε πραγματικά. Είναι ένας ήρωας που προσωπικά με βοήθησε να κατανοήσω καταστάσεις στη ζωή που για μένα μέχρι τότε δεν ήταν ορατές, δεν υπήρχαν. Μου έδωσε τη δυνατότητα να δουλέψω με τον εαυτό μου, να αναθεωρήσω, να διατηρήσω μια εσωτερική ισορροπία.
Η καθημερινότητα δεν είναι εύκολη. Έχει ρουτίνα που δεν πρέπει να διαταράξεις. Έχει εντάσεις. Έχει πολλές επαναλήψεις που μπορεί να σε κουράζουν. Έχει τρέξιμο σε λογοθεραπείες, εργοθεραπείες και ψυχολόγους. Έχει φόβο και ανασφάλεια για το αύριο.
Έχει όμως και αρετές. Σπάνια ταλέντα, εκπληκτικές μνημονικές ικανότητες. Μα πάνω απ’ όλα αφοπλιστική ειλικρίνεια και μεγάλες δόσεις αγάπης άνευ όρων.
Ας μιλήσουμε στην κοινωνία πρώτα όλοι εμείς. Να την εκπαιδεύσουμε. Έχουμε ιερό χρέος και αποστολή. Νιώθω ευγνωμοσύνη στη ζωή που μου έδωσε αυτήν τη δυνατότητα. Και νιώθω και περήφανος για το διαφορετικό και θαυμάσιο παιδί που έχω. Τον αγώνα που κάνει καθημερινά για να κατανοήσει όλους εμάς τους «κανονικούς» δεν θα τον άντεχε κανείς μας.
Η αγάπη, η αποδοχή και μια μονίμως ανοιχτή αγκαλιά είναι ότι καλύτερο μπορείς να δώσεις.
Ο Σταύρος μας διδάσκει κάθε μέρα και στη *φωτογραφία να ξέρετε μας κοροϊδεύει για όλα αυτά που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε. Εμείς.
Οι «κανονικοί».
Νίκος «κανονικός»
Μπαμπάς Σταύρου
