Κι όμως είναι άξιος συμπαράστασης και κατανόησης και συμπάθειας. Ποιος; Μα ο σημερινός πρωθυπουργός ο Κυρ. Μητσοτάκης. Ποιος άλλος; Ο πρωθυπουργός που του έλαχε να γεννηθεί σε μια χώρα αχάριστων, επιλησμόνων και μικρόψυχων ανθρώπων. Ανθρώπων έσχατης αγνωμοσύνης, που δεν αναγνωρίζουν , δεν παραδέχονται και προπάντων δεν τιμούν, τον άνθρωπο, τον πρωθυπουργό που κινεί δυόμιση χρόνια τώρα γη και ουρανό, προκειμένου να ορθοποδήσει αυτός ο τόπος. Ο άνθρωπος που παρέλαβε μια κατεστραμμένη, χρεοκοπημένη χώρα, ανυπόληπτη στην οικουμένη, έργο του οξαποδώ , του καταστροφέα, του χρεωμένου με ότι κακό έχει πάθει αυτό το κράτος από γεννησιμιού του, του Τσίπρα και των ομοϊδεατών του. Στην αδυσώπητη αυτή μάχη που διεξάγει ο Κυριάκος για την οικονομική και κοινωνική ανάταξη, καμιά αναγνώριση, κανένα εύγε, καμιά κατανόηση και συμπάθεια. Μόνο μικροπρέπεια, μεμψιμοιρίες, κριτικές ντροπιαστικές, χολή και αχαριστία. Είναι απορίας άξιο πως αυτός ο άνθρωπος αν και κάτοχος μιας Ιώβειας υπομονής, παροιμιώδους ψυχραιμίας, απαράμιλλου σθένους, μοναδικής επίγνωσης της εγχωρίας πραγματικότητας, μεγαλοψυχίας και ανιδιοτέλειας, αντέχει ακόμη και δεν τα βρόντηξε, μπροστά στην πρωτοφανή λαϊκή αγνωμοσύνη, την ευτέλεια και την μικροψυχία.
Και να πει κανείς ότι αδιαφορεί, ότι δεν συμμερίζεται τις δυσκολίες και τα βάσανα του κόσμου, ότι συμπεριφέρεται και διάγει γενικά ανέμελα, ότι δεν πονά με το καθημερινό μαρτύριο του άνεργου, του άρρωστου που δεν βρίσκει γιατρούς και χειρουργείο στο ΕΣΥ, ότι δεν σπαράζει από την αφηνιασμένη ακρίβεια που καταπίνει το όποιο εισόδημα της πλειονότητας του κόσμου, στα μισά του μήνα; Ότι το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος έχουν πάρει την ανηφόρα, ότι η δημόσια και δωρεάν παιδεία, κλαίει στα αζήτητα, την ώρα που εγκάθετοι, υποχείρια των πολιτικών του αντιπάλων δουλεύουν υπέρ της ιδιωτικής εκπαίδευσης και είναι υποχρεωμένος λόγο μεγαλείου ψυχής να τους ανέχεται. Ότι το επιτελικό κράτος που έφτιαξε, κατέληξε σε κανονικό παρακράτος, ανεξέλεγκτο, αδέσποτο και προκλητικό, με ευθύνη όσων σήμερα παριστάνουν τους συνεργάτες του. Ακόμη και για την μείωση του ΕΦΚ στην ενέργεια που ζήτησε , δεν εισακούστηκε από τον Σταικούρα και τους λοιπούς ζηλωτές του νεοφιλελευθερισμού στο υπ. Οικονομικών. Άντε τώρα να μιλήσει και για άλλα φιλολαϊκά μέτρα στους άλλους του υπουργ. σ/λίου. Θα πέσουν πάνω του να τον φάνε.
Πάνω από μικροσκοπιμότητες, τα καθημερινά και ταπεινά, τα μικρόψυχα και ευτελή, ακόμη και κόντρα στην σκληρή και άδικη για τον αγώνα του, πραγματικότητα, ο πρωθυπουργός μας δεν έπαψε να ονειρεύεται, να φαντασιώνεται μια άλλη ιδανική πραγματικότητα, μια χώρα ευτυχισμένη και πολλά υποσχόμενη, ιδίως στη νέα γενιά. Γι αυτό και χθες που μίλησε για την << καταπληκτική ποιότητα ζωής στη χώρα μας, που αν συνοδευτεί – και θα συνοδευτεί – από εκπληκτικές και προσοδοφόρες θέσεις εργασίας, τέτοιες που θα κάνουν όσους κατέφυγαν στο εξωτερικό νέους επιστήμονες και ερευνητές , να επιστρέφουν πίσω μαζικά. >> Το είπε και έγινε χαμός. Και τι δεν άκουσε ο σύγχρονος πολιτικός οσιομάρτυρας πρωθυπουργός μας. Και κανείς δεν σκέφτηκε ότι με αυτό τον τρόπο και τα λεγόμενα του, ήθελε να παρηγορήσει, να ενθαρρύνει και να καλέσει σε ένα νοερό ταξίδι φαντασίας με προβολή στο αόριστο μέλλον, όλη τη νεολαία μας. Στο απροσδιόριστο μέλλον, όταν η αχάριστη σήμερα πλέμπα, θα τρώει με χρυσά κουτάλια.
Αλλά να ήταν μόνο η εγχώρια μισανθρωπία και αχαριστία, πάει στην ευχή. Έχουμε κι αυτούς του εξωτερικού, τους λεγόμενους και εταίρους μας στην ΕΕ. Δεν εμπιστεύονται λέει, τον Κυριάκο και την κυβέρνηση του για την διαχείριση των ποσών του ταμείου ανάκαμψης λόγο της μεγάλης και ύποπτης εξάρτησης της από οικονομικά ντόπια συμφέροντα . Αυτό κι αν είναι πρωτάκουστο. Να αμφισβητούν τις προθέσεις και την συνέπεια λόγων και πράξεων, του πιο εμβληματικού πρωθυπουργού που ανέδειξε η μεταπολεμική Ελλάς. Αλλά όμως εξηγείται η στενόκαρδη και απαξιωτική στάση των εν λόγω, αφού τους ενόχλησε η πρωτοφανής ειλικρίνεια, η ανεπιτήδευτη προεκλογική του δέσμευση και η παρρησία να καταγγείλει σε όλα τα δημόσια φόρα και τους οργανισμούς την προδοτική συμφωνία των Πρεσπών. Συμφωνία της οποίας όλοι οι παραπάνω στο παρελθόν υπήρξαν υπέρμαχοι.
Τι να πει και τι να σχολιάσει κανείς για όλη αυτή την εγχώρια και διεθνή απαξία και πολιτική μικροψυχία, απέναντι σε έναν γενναίο πρωθυπουργό; Τίποτα απολύτως.
Κυριάκο κουράγιο
ΥΓ Σοβαρά τώρα. Το κουράγιο και η υπομονή όλων των Ελλήνων, ακόμη και ενός σημαντικού μέρους των ψηφοφόρων της κατ όνομα ΝΔ, είναι πραγματικά ένα άλυτο μυστήριο. Να μας αξίζει άραγε ένας τέτοιος πρωθυπουργός και το σημερινό μπουλούκι, που παριστάνει την κυβέρνηση;
