Ζει και βασιλεύει και νου και καρδιές κυριεύει. Αυτό δείχνει το τριήμερο θέατρο του παράλογου που λαμβάνει χώρα εντός του ναού της Δημοκρατίας, με αφορμή την κατάθεση πρότασης δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ , απέναντι στα θλιβερά κυβερνητικά πεπραγμένα. Πρωτοφανή, θλιβερά και κατάπτυστα κυβερνητικά πεπραγμένα, στα οποία όμως όλως παραδόξως η ελάσσων αντιπολίτευση ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και ΜΕΡΑ25, έρχονται να δώσουν ανάσες και περιθώρια ανοχής, με τις από του βήματος της βουλής τοποθετήσεις τους. Τοποθετήσεις και πολιτικοί δεκάρικοι από την πλευρά τους, που μάταια προσπαθούν να κρύψουν τις μικροπολιτικές, μίζερες και ανάξιες των δύσκολων καιρών που βιώνει ο τόπος, σκοπιμότητες. Δεν θα ήταν απορίας άξιο, αν ένας τρίτος, κάποιος άσχετος με την Ελληνική πολιτική πραγματικότητα, παρακολουθούσε την συζήτηση στη βουλή και δεν καταλάβαινε ποιος τελικά ελέγχεται και ποιόν αφορά η μομφή.. Εκεί όπου οι τρείς εν δυνάμει – λέμε τώρα – πιθανοί μελλοντικοί σύμμαχοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ύστερα και από την λαϊκή δια της κάλπης εντολή, σχηματίσουν δημοκρατική –προοδευτική κυβέρνηση στη βάση ενός μίνιμουμ κυβερνητικού προγράμματος, ξεκινούν λαύροι την αντικυβερνητική κριτική τους για να καταλήξουν πιο λαύροι και παθιασμένοι κατά του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στο μεγαλύτερο μέρος της παρέμβασης τους. Όταν κοινή διαπίστωση και άτυπη συμφωνία όλης της αντιπολίτευσης, του μεγαλύτερου μέρους των συμπολιτών μας, ακόμη και αυτών με την μεγαλύτερη ανοχή απέναντι στην κυβέρνηση, είναι ότι αυτή αποδείχθηκε όχι λίγη, όχι απλά ανεπαρκής, ανίκανη, μα και βαθειά αντιλαϊκή και προκλητική, άθλια και επικίνδυνη για τα λαϊκά συμφέροντα, ότι η περαιτέρω παραμονή της στην διακυβέρνηση, μόνο νέα δεινά και λαϊκή δυστυχία θα προσθέσει. Αυτήν ακριβώς την κυβέρνηση οι τρείς τους εξομοιώνουν και στηλιτεύουν ανιστόρητα, βάναυσα, κόντρα στον πολιτικό ορθολογισμό και τις συγκεκριμένες συνθήκες της κάθε εποχής, με εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ της αλήστου μνήμης τροΪκανής περιόδου.
Η Κουκουέδικης προέλευσης ρήση ΄΄ τι Παπάγος, τι Πλαστήρας ΄΄ η οποία σημάδεψε την μετεμφυλιακή πολιτική περίοδο και στοίχισε στον λαϊκό παράγοντα, δεν έπαψε κατά καιρούς να επανέρχεται στην πολιτική επικαιρότητα με το ίδιο ακριβώς νόημα και περιεχόμενο. Η ηγεσία του ΚΚΕ, ως κάτοχος της μιας και μοναδικής αλήθειας, εφάμιλλης με εκείνη του Ιησού, της ακατάλυτης στους αιώνες των αιώνων, αυτής που σώζει από την δυστυχία και την ανέχεια τον αλύτρωτο λαό μας, μοναχά όμως στην μετά θάνατον ζωή, έχει λύσει από καιρό και το ζήτημα, του ποιος είναι και τι εξυπηρετεί ο πολιτικά… άθλιος ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Επομένως ποια μομφή και ποια η ανάγκη να φύγουν οι τωρινοί κυβερνητικοί δυνάστες, αφού όλοι τους είναι ίδιοι. Εξάλλου η λαϊκή λύτρωση από τα δεινά θα λάβει σάρκα και οστά στην επουράνια ζωή. Πιο ρηξικέλευθος, ριζοσπάστης και επαναστάτης, στα βήματα ενός σύγχρονου, θα λεγε κάποιος, Γκεβάρα, ο κ. Βαρουφάκης, ευθέως καταθέτει χωρίς προσχήματα αυτός, μομφή στη μομφή. Κατά τον πρόεδρο του ΜΕΡΑ25, ο Τσίπρας δεν δικαιούται να καταθέτει καμία αντικυβερνητική μομφή, αφού και ο ίδιος και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, από κοινού με την ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ κατέστρεψαν και καταστρέφουν τον τόπο, όντας μέχρι το μεδούλι μνημονιακοί και φαν του κάθε Ντάισελμπλουμ της ΕΕ. Αιχμάλωτος ο ίδιος από ένα απίστευτο πολιτικό μικρομεγαλισμό, την εγωπάθεια και τον ναρκισσισμό, καταφέρεται μη μπορώντας να κρύψει εμπάθεια και μνησικακία, κατά του Τσίπρα, με βαρείς πολιτικούς χαρακτηρισμούς, όπως το ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα παραχώρησης ακόμη και δημόσιου πλούτου στον Λάτση, στην ΑΚΤΩΡ, στην ΤΕΡΝΑ και όπου αλλού μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου. Τέτοιος σαρδανάπαλος, τέτοιος πολιτικός σατράπης, ο αθεόφοβος, ο αδίστακτος Τσίπρας. Για να κλείσει ο κύκλος των θλιβερών πολιτικά παρεμβάσεων της ελάσσονος αντιπολίτευσης, η οποία υποτίθεται ότι υπερψηφίζει την κατατεθείσα μομφή, με την παραδοξότητα που συνοδεύει την τοποθέτηση του προέδρου του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ , η οποία ναι μεν αποδέχεται το σκεπτικό , την κριτική και την αναγκαιότητα, της άμεσης απομάκρυνσης από την εξουσία της σημερινής κυβέρνησης, δίχως όμως να ζητά και την άμεση διεξαγωγή εκλογών και την αναζήτηση διεξόδου από την σημερινή σήψη, στην οποία είναι καταδικασμένος ο τόπος. Και αναρωτιούνται άπαντες, τότε προς τι η κατάθεση μομφής, δυσπιστίας, η οποία αν – λέμε αν – γίνονταν αποδεκτή από την πλειοψηφία του κοινοβουλίου θα έπρεπε άμεσα να προκηρυχτούν εκλογές. Μήπως για να αναλάβουν τις ευθύνες τους οι κυβερνώντες η για να ντραπούν; Ευθύνη και ντροπή, ακούει ο σημερινός απαράμιλλος κυβερνητικός θίασος και ξεκαρδίζεται στα γέλια.
Κανείς δεν ζήτησε, μήτε απαίτησε από όλους αυτούς να στοιχηθούν, να συνταχτούν, πίσω από καμία πολιτική στρατηγική, θέση και επιδίωξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Απλά ο σαστισμένος και απηυδισμένος κόσμος από την εγκληματική στην κυριολεξία πολιτική της κυβέρνησης, θα ανέμενε περισσότερη υπευθυνότητα, σοβαρότητα και πρόταξη της άμεσης προτεραιότητας για απομάκρυνση της από το τιμόνι της χώρας. Οι αναίτιες επιθέσεις, υπερβολές και αιτιάσεις αστήρικτες κατά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι διφορούμενες και αμφιλεγόμενες τοποθετήσεις, είναι οι ανάσες, το οξυγόνο, η πόρτα διαφυγής από τις ευθύνες και την λαϊκή καταδίκη της ακρονεοφιολελεύθερης κυβέρνησης.
Μάλλον λησμονούν οι παραπάνω ότι η κοινωνική πλειοψηφία δεν είναι διατεθειμένη για πολύ ακόμη να δέχεται συμπεριφορές και τερτίπια πονηρού πολιτευτή περασμένων δεκαετιών. Ο κόσμος που βλέπει συλλογικότητες και κόμματα, να χρησιμοποιούν και να μεταχειρίζονται κατά το δοκούν τα βάσανα και τις προσδοκίες του, προς ικανοποίηση μικροκομματικών σκοπιμοτήτων, την δίχως όρια άγρα ψήφων, την εξασφάλιση πάση θυσία της πολιτικής τους επιβίωσης ακόμα και σε βάρος των συμφερόντων του, μάλλον δεν θα αργήσει να δώσει την απάντηση του.
ΥΓ. Αν μη τι άλλο, δεχθήκαμε στην διάρκεια της παραπάνω συζήτησης στη βουλή και ένα μάθημα… ειλικρινούς ανάληψης της ευθύνης από τον κ. Στυλιανίδη, υπουργό υπεύθυνο για την πολιτική προστασία. Ο πολύπειρος υπουργός με παρρησία χαρακτηριστική δήλωσε ότι και η ύπαρξη ενός μόνο νεκρού σε μια φυσική καταστροφή θα ήταν αρκετή για να παραιτηθεί. Διαφορετικά δεν τίθεται θέμα. Τώρα αν εκατοντάδες, χιλιάδες, άνθρωποι υποφέρουν και βιώνουν την επίγεια κόλαση για εικοσιτετράωρα, απελπισμένοι από την κρατική ανυπαρξία, υπεύθυνος είναι μόνο ο Θεός και κανείς άλλος. Εύγε κ. υπουργέ. Τώρα καταλαβαίνουμε γιατί σας επέλεξε ο Κυριάκος για το πόστο αυτό. Έψαχνε και όπως φαίνεται βρήκε έναν ανάλογων με τις δικές του ευαισθησίες άνθρωπο.
