Αναντίρρητα, το τελευταίο διάστημα, το βλέμμα της κοινωνίας και του νομικού κόσμου είναι αποκλειστικά στραμμένο στο προσφάτως κατατεθέν στη Βουλή Νομοσχέδιο αναφορικά με τις τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
Μολαταύτα, χρήζει ιδιαίτερης προσοχής και συζήτησης το πάγιο αίτημα των Ιατρικών Συλλόγων και η συνακόλουθη σκέψη του κυβερνητικού επιτελείου για την εκπόνηση ενός σχεδίου άμυνας των ιατρών από τις αλλεπάλληλες μηνύσεις που υποβάλλονται καθημερινά είτε από αντιεμβολιαστές είτε από συγγενείς των θυμάτων της πανδημίας ή όσων αντιμετωπίζουν μακροχρόνια και δυσεπίλυτα προβλήματα υγείας ως κατάλοιπα της νόσου. Και τούτο διότι, σύμφωνα με πληροφορίες που είδαν σήμερα το φως της δημοσιότητας, η συζήτηση για τη λήψη της τελικής απόφασης, θετικής ή αρνητικής, έχει εισέλθει στην τελική ευθεία.
Ήδη από τις αρχές του χρόνου, ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος απηύθυνε επιστολή στον Υπουργό Δικαιοσύνης ζητώντας τη λήψη έκτακτων μέτρων για τον προσδιορισμό της Ιατρικής Ευθύνης κατά τη διαχείριση της Πανδημίας Covid 19 που εδώ και περίπου μια διετία πλήττει ανεπανόρθωτα τους κατοίκους του πλανητικού χωριού. Στη σχετική γνωμοδότηση του οικείου νομικού συμβούλου, κυρίου Ευάγγελου Κατσίκη, γίνεται ρητά λόγος είτε για το ενδεχόμενο νομοθετικής απαλλαγής ή έστω περιορισμού της ευθύνης από αμέλεια εν καιρώ πανδημίας είτε για το ενδεχόμενο ανάληψης από πλευράς του κράτους εγγυητικής ευθύνης για τις σχετικές αξιώσεις αποζημίωσης σε βάρος των γιατρών. Όσον αφορά δε την κρίση για τη συνδρομή ή όχι της βαριάς αμέλειας των ιατρών, τέθηκε επί τάπητος, προς αποφυγή άσκοπης υπερφόρτωσης της Δικαιοσύνης, η συγκρότηση ενός εξειδικευμένου κρατικού οργάνου λειτουργούντος εντός του ίδιου του Συλλόγου και το οποίο θα αποφαίνεται κατά περίπτωση χαράσσοντας την πορεία του ποινικού ελέγχου.
Λαμβανομένης υπόψη της ακέραιης αστικής ευθύνης του Ελληνικού Δημοσίου για κάθε παράνομη πράξη, παράλειψη ή υλική ενέργεια ενός κρατικού οργάνου κατά την άσκηση δημόσιας εξουσίας η οποία καταλήγει στην πρόκληση ζημίας στον διοικούμενο, ο προβληματισμός στρέφεται στην τύχη των μηνύσεων μέσω των οποίων επιδιώκεται η απόδοση ποινικών ευθυνών. Όπως προελέχθη, αίτημα των ιατρών είναι ο περιορισμός της ευθύνης τους μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις βαρειάς αμέλειας ένεκα της πρωτοφανούς υγειονομικής κρίσης και της νοσοκομειακής ασφυξίας. Εν ολίγοις, προτάθηκε και συζητείται η νομοθετική παρέμβαση για τη θέσπιση διάταξης ποινικής αμνηστίας -αναδρομικής μάλιστα εφαρμογής- των ιατρών στη διαχείριση της πανδημίας.
Εν κατακλείδι, το διαφαινόμενο τέλος της πανδημίας αναμένεται να καταστήσει ακόμη πιο φλέγον το ανωτέρω ζήτημα, καθόσον είναι δεδομένο ότι θα ακολουθήσει σωρεία αντιπαραθέσεων και αναταραχών, πολλές από τις οποίες θα ακολουθήσουν την δικαστική οδό. Προς αυτή την κατεύθυνση, αποτελεί αδήριτη ανάγκη να σταθμιστεί δεόντως τόσο η τελική απόφαση των αρμοδίων όσο και η μετέπειτα στάση της Δικαιοσύνης, ιδίως αν αναλογιστεί κανείς την αυστηρή αντιμετώπιση των έκνομων ενεργειών των οιασδήποτε μορφής διαφωνούντων με την σοβαρότητα της υφιστάμενης κατάστασης.
