Το ξέσπασµα της πανδηµίας του κορονοϊού ήταν για όλους µια πρωτόγνωρη και δύσκολη κατάσταση. Όλοι µας δώσαµε την µάχη να βγούµε µε τις λιγότερες δυνατές απώλειες από την πανδηµία. Ο χρόνος, που κέρδισε ο λαός, δεν αξιοποιήθηκε από την κυβέρνηση για να στηριχθεί αποφασιστικά το δηµόσιο σύστηµα υγείας, να παρθούν όλα τα αναγκαία µέτρα προστασίας σε κρίσιµους χώρους, όπως τα σχολεία, να εξασφαλιστεί η διενέργεια µαζικών τεστ στον πληθυσµό.
Απ’ την πρώτη στιγµή το ΚΚΕ κάλεσε το λαό να µείνει δυνατός, να µην υποκύψει στην προσπάθεια της κυβέρνησης και του κεφαλαίου να επιβάλλουν γενικό σιωπητήριο και να εναποθέσουν τα πάντα στην “ατοµική ευθύνη”, ώστε να µείνουν στο απυρόβλητο οι µεγάλες κρατικές ελλείψεις.
Όλο αυτό το διάστηµα, το ΚΚΕ, το ταξικά προσανατολισµένο συνδικαλιστικό εργατικό κίνηµα, οι αγωνιστικές συσπειρώσεις στους επαγγελµατίες – αυτοαπασχολούµενους και τους αγρότες, το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνηµα, το φοιτητικό και µαθητικό κίνηµα, προσάρµοσαν τη δράση τους, µε βάση τις οδηγίες των επιστηµόνων, ωστόσο δεν ανέστειλαν τον αγώνα. Αυτό αποτελεί µια πολύτιµη παρακαταθήκη ειδικά τώρα που η πανδηµία αξιοποιείται από την κυβέρνηση, την ΕΕ και το µεγάλο κεφάλαιο, για να αποτελειώσουν τα δικαιώµατα των εργαζοµένων.
Η ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΟΧΙ ΤΟΥ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΡΑΤΟΣ ΕΧΘΡΟΣ.
Η πανδηµία επέδρασε ως καταλύτης για το ξέσπασµα µιας νέας και βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης σε παγκόσµια διάσταση, αφού τα σηµάδια ήταν ορατά από πριν. Η κρίση προέκυψε από την “κανονικότητα” του καπιταλιστικού συστήµατος και κανένα µείγµα διαχείρισης δεν µπορεί να αποτρέψει την εκδήλωσή της. Η υιοθέτηση επεκτατικής-κεϊνσιανής πολιτικής, δηλαδή η µεγαλύτερη κρατική παρέµβαση για την έξοδο από την κρίση, που είναι αναγκαία για την καπιταλιστική οικονοµία, δε θα φέρει µια τέτοια δυναµική ανάπτυξη, από την οποία κάπως θα ωφεληθούν και οι εργαζόµενοι.
Όπως δε συνέβη και σε παρόµοιες συνθήκες στο παρελθόν. Γι’ αυτό κι αυτή η πολιτική δε συνιστά φιλολαϊκή στροφή. Αποδεικνύει πως το αστικό κράτος, όχι µόνο δεν είναι “πάνω από τάξεις”, αλλά παρεµβαίνει µε απόλυτο κριτήριο τη σωτηρία της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Τα χρήµατα, που συγκεντρώθηκαν στις πλάτες του λαού, κατευθύνονται στη στήριξη του κεφαλαίου, µέσω κρατικών επιδοτήσεων, απαλλάσσοντας τους επιχειρηµατίες από χρέη και ζηµιές. Ο ταξικός αντιλαϊκός χαρακτήρας της καπιταλιστικής ανάπτυξης φαίνεται και από το ότι η εκµετάλλευση απογειώθηκε ακόµα και σε κλάδους (π.χ. τρόφιµα, σούπερ-µάρκετ) µε υψηλή κερδοφορία την περίοδο της πανδηµίας.
ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΤΟ ΣΑΠΙΟ ΑΣΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ.
Η κυβέρνηση της Ν∆ υπηρετεί µε συνέπεια τις ανάγκες του κεφαλαίου. Προσπαθεί να αποσπάσει τη συναίνεση του λαού στις βαθιά αντιδραστικές και αντεργατικές µεταρρυθµίσεις, στις απαιτήσεις του ΣΕΒ, πριν τη πανδηµία, εµφανίζοντάς τες ως σύγχρονες και τεχνοκρατικές. Την ίδια στιγµή δε χάνει ευκαιρία να συκοφαντεί και να ποινικοποιεί τις λαϊκές διεκδικήσεις, τις κινητοποιήσεις, την ταξική πάλη, ενισχύοντας το πλαίσιο της καταστολής. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην αµήχανη θέση που βρισκόταν η Ν∆, επί δικής του διακυβέρνησης. Όσο κι αν προσπαθεί να εµφανιστεί ότι διαφοροποιείται απ’ την κυβέρνηση, στην πραγµατικότητα υιοθετεί την ουσία της κυρίαρχης στρατηγικής, προσπαθώντας µάλιστα να παρουσιαστεί ως ο αυθεντικός εκφραστής της κρατικής παρέµβασης υπέρ του κεφαλαίου. Ανταγωνίζεται µε το ΚΙΝΑΛ για το ποιος εκπροσωπεί το χώρο της αµαρτωλής και δοκιµασµένης σοσιαλδηµοκρατίας, που αυτοαποκαλείται “προοδευτική παράταξη”. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και το ΜΕΡΑ 25, συνεχίζει να καλλιεργεί την απάτη περί εξανθρωπισµού της ΕΕ, όταν όλες οι κυβερνήσεις των χωρών – µελών, ακόµη κι εκεί που κυβερνούν συγγενικές δυνάµεις του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. Ισπανία) πρωτοστάτησαν στην αντιλαϊκή επίθεση, ενώ ευθύνονται για τις εκατόµβες θυµάτων. Η µεγαλύτερη, όµως, συνεισφορά αυτών των δυνάµεων στο σύστηµα είναι η λογική τού “βάζουµε πλάτη και θα λογαριαστούµε µετά”, στο όνοµα µιας οµοψυχίας, που ρίχνει πέπλο σκότους στις ταξικές αντιθέσεις. Είναι η λογική που, απευθυνόµενη στο κίνηµα, στο λαό, λέει ότι σε έκτακτες συνθήκες η αντιπολίτευση, ο αγώνας, η διεκδίκηση πρέπει να “κάνουν διάλειµµα”. Είναι η καλύτερη συνεισφορά στην προσπάθεια της κυβέρνησης να χτίσει µια ευρύτερη λαϊκή συναίνεση, µε πρόσχηµα την πανδηµία, αλλά και για µετά. Όλα τα αστικά κόµµατα αναµασούν τη θέση περί ενός “νέου κοινωνικού συµβολαίου”. Είναι η γνωστή παγίδα της ταξικής συνεργασίας που δένει χειροπόδαρα τους εργαζόµενους.
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ! Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Η∆Η Ε∆Ω!
Το ΚΚΕ σας καλεί σε πλατιά, µαχητική συµπόρευση, σε µαζική συµµετοχή στα εργατικά σωµατεία, στους φορείς των αυτοαπασχολουµένων – επαγγελµατιών, των αγροτών, του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήµατος, των µαθητών, φοιτητών. wΝα δυναµώσει η κοινή δράση, η κοινωνική συµµαχία. wΓια µέτρα προστασία της ζωής και της υγείας, για µαζικές προσλήψεις στο δηµόσιο σύστηµα υγείας, για αποκλειστικά δηµόσιο και δωρεάν σύστηµα υγείας, µε έµφαση στην πρόληψη και την πρωτοβάθµια φροντίδα. wΕνάντια στις απολύσεις, την επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, τις νέες µορφές εκµετάλλευσης. wΓια τη στήριξη του εργατικού – λαϊκού εισοδήµατος, µέτρα προστασίας όλων των ανέργων. Για να πληρώσει το µεγάλο κεφάλαιο.
Για να ανοίξουν τα σχολεία µε ασφάλεια και χωρίς κανένα κενό, µε µαζικούς µόνιµους διορισµούς εκπαιδευτικών και προσωπικού καθαριότητας, µε διασφάλιση όλων των αναγκαίων µέσων κι υποδοµών. wΓια να µην περάσουν τα νέα µέτρα καταστολής της λαϊκής δράσης. Για να µη γίνουν πλειστηριασµοί λαϊκών κατοικιών. wΓια την οργάνωση της αλληλεγγύης για να µη µείνει κανένας µόνος και αβοήθητος. Οι συνθήκες της πανδηµίας ανέδειξαν ποιος είναι αυτός που µπορεί να µπει µπροστά για το δίκιο του λαού Η συγκέντρωση της Πρωτοµαγιάς από τα ταξικά συνδικάτα, το ΠΑΜΕ, άφησε παρακαταθήκη.
Μεγάλο κοµµάτι κόσµου που αισθάνεται δηµοκράτης, προοδευτικός, είδε να υψώνεται ψηλά και το δικό του αγωνιστικό αίσθηµα. Γέµισε δύναµη τους εργαζόµενους. Είδαν ότι υπάρχει ελπίδα στην “οργανωµένη απειθαρχία”. Όσο πιο γρήγορα οργανωθεί η αντίσταση στα σχέδιά τους, τόσο πιο αποτελεσµατικός θα είναι ο αγώνας µας.
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ∆ΥΝΑΜΗ ΤΟΥΣ ∆ΕΝ ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!
Σε όσους δικαιολογηµένα αναρωτιούνται αν η κατάσταση θα µπορούσε να είναι διαφορετική, απαντάµε κατηγορηµατικά ΝΑΙ. Τα πράγµατα θα ήταν πολύ καλύτερα:
Αν η χώρα µας είχε αναπτύξει τις µεγάλες παραγωγικές δυνατότητές της κόντρα στο µοντέλο της λεγόµενης «εξωστρέφειας», που θυσιάζει υπαρκτές δυνατότητες στο βωµό του καπιταλιστικού κέρδους. wΑν ο ελληνικός λαός δεν πλήρωνε ένα δυσβάσταχτο χρέος που δε δηµιούργησε ο ίδιος, αν δεν πλήρωνε δις ευρώ κάθε χρόνο για τις πολεµικές ανάγκες και τους αµερικανοΝΑΤΟϊκούς σχεδιασµούς. wΑν η Ελλάδα ήταν αποδεσµευµένη απ’ τη µέγγενη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. wΑν υπήρχε κοινωνική ιδιοκτησία στα µέσα παραγωγής, επιστηµονικός κεντρικός σχεδιασµός, µε εργατικό έλεγχο, εργατική εξουσία. Ο κορονοϊός θα γιατρευτεί. Ο καπιταλισµός, όµως, είναι ο αθεράπευτος ιός και θα βασανίζει την ανθρωπότητα, µε τη φτώχεια, την ανεργία, τους πολέµους, την καταστροφή του περιβάλλοντος, µέχρι οι λαοί να αποφασίσουν βγουν στο προσκήνιο.
Ο σοσιαλισµός είναι η µόνη επίκαιρη και ρεαλιστική λύση σε αυτή τη βαρβαρότητα. Η πανδηµία διδάσκει πόσο παρασιτικός και ιστορικά παρωχηµένος είναι ο ρόλος των βιοµηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των χρηµατιστών, των κλινικαρχών, των µεγαλέµπορων, συνολικά της αστικής τάξης. Και την ίδια ώρα, πόσο κοινωνικά χρήσιµοι είναι οι βιοµηχανικοί εργάτες, οι υπάλληλοι των σούπερ µάρκετ και των τραπεζών, οι διανοµείς, οι αγρότες, οι µισθωτοί επιστήµονες, οι ερευνητές, οι νοσηλευτές και οι γιατροί, οι εκπαιδευτικοί, οι καλλιτέχνες, όλοι οι εργαζόµενοι.
Τομεακή Επιτροπή ΚΚΕ Πιερίας
