Βουλευτής Κομνηνός Δελβερούδης: Συνεχίζεται η φορολογική αφαίμαξη των ασθενέστερων πολιτών, με μοναδικό σκοπό την ευημερία των αριθμών   

Πολιτική

Ο Βουλευτής ΝΙΚΗΣ Ν. Πιερίας, Κομνηνός Δελβερούδης, μίλησε στην Ολομέλεια της Βουλής, για έναν ακόμα μνημονιακό Προϋπολογισμό του 2025, αναδεικνύοντας επιγραμματικά τα εξής:

– Η Κυβέρνηση αρκείται στη σύγκριση των στοιχείων 2019-2025, αποδεικνύοντας ότι κύρια επιδίωξή της, δεν είναι η πραγματική βελτίωση της οικονομίας και η καλυτέρευση της ζωής των Ελλήνων πολιτών, αλλά να μας πείσει, ότι τα καταφέρνει καλύτερα ή λιγότερο χάλια, από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

– Μετά από σχεδόν 25 Προϋπολογισμούς, που χειρίστηκε η Ν.Δ., ως κυβέρνηση, θα πρέπει να είναι περισσότερο προσεκτική και κυρίως απολογητική, για την εξαθλίωση αυτής της ευλογημένης χώρας, που κατάντησε ουραγός και επαίτης!

– Πανηγυρίζει η κυβέρνηση, για την πρόβλεψη αύξησης του ΑΕΠ κατά 34%, από το 2019 έως το 2025, δηλαδή για το «οικονομικό θαύμα» που επιτεύχθηκε, για να φτάσει το ΑΕΠ στα επίπεδα του 2008!!

– Μόνιμο εργαλείο χτισίματος του ΑΕΠ αποτελεί η φορολογία, σε ποσοστό 40%, δηλαδή πολύ πάνω από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ, ενώ είμαστε οι μόνιμοι πρωταθλητές στην αναλογία έμμεσων-άμεσων φόρων, σε επίπεδο Ε.Ε.

– Η αύξηση των φορολογικών εσόδων, οφείλεται κατά 67% στους έμμεσους φόρους.

– Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση αδιαφορεί μπροστά στο ενδεχόμενο φορολόγησης των υπερκερδών των τραπεζών, οι οποίες θησαυρίζουν ανεξέλεγκτα είτε λόγω της χαοτικής απόστασης μεταξύ τόκων καταθέσεων και χορηγήσεων είτε λόγω των υπέρογκων προμηθειών.

– Απαράδεκτο το γεγονός να χρεώνει μια τράπεζα, με 4 και πλέον ευρώ, τη μεταφορά ενός μικροποσού σε μια άλλη, με ποσό, δηλαδή, που αντιστοιχεί στο ωρομίσθιο ενός εργαζόμενου.

– Πώς, όμως, να πειράξει η συγκεκριμένη κυβέρνηση τις τράπεζες, όταν χρωστάει σε αυτές σχεδόν 500 εκατ. και πώς να προστατευτεί ένας απεγνωσμένος δανειολήπτης από τα “κοράκια” των funds και των servicers;

– Επειδή έχει χαθεί πλήρως το “παιχνίδι” των τραπεζών, η κυβέρνηση αντεπιτίθεται επικοινωνιακά, με το αφήγημα της δήθεν ανάπτυξης και των μεγάλων επενδύσεων.

– Δυστυχώς, οι έξωθεν επενδύσεις περιορίζονται κυρίως στον τομέα των ακινήτων και του τουρισμού.

– Δεν χτυπιέται η αισχροκέρδεια με τα καλάθια των Χριστουγέννων και του αϊ-Βασίλη, ενώ την ίδια στιγμή εξελίσσεται ένα τεράστιο πάρτι – μεταξύ κολλητών και φίλων – με τις απευθείας αναθέσεις.

– Αυτοί που μόνιμα επωφελούνται είναι τα καρτέλ, τα μονοπώλια και τα ολιγοπώλια: των τραπεζών, της ενέργειας και των σούπερ-μάρκετ.

– Στη συνέχεια της ομιλίας του, ο Βουλευτής αναρωτήθηκε ποιες μεγάλες επιχειρήσεις – στον τομέα της βιομηχανίας – έχουν ανοίξει τα τελευταία χρόνια, αντιπαραβάλλοντας το γεγονός ότι έχουν κλείσει πάρα πολλές, ενώ στη συνέχεια κάλεσε τους κυβερνώντες να περπατήσουν μαζί στους κεντρικούς δρόμους της Κατερίνης, για να μετρήσουν τα κλειστά μαγαζιά.

– Τα καταστήματα είναι σχεδόν αδύνατο να επιβιώσουν, όταν η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων είναι στην τελευταία θέση της Ε.Ε, με έναν ΦΠΑ εμμονικά υψηλό, με τη θηλειά της απαράδεκτης προκαταβολής φόρου και με ένα τεράστιο ενεργειακό κόστος!

– Δραματικά τα στοιχεία και από το αρνητικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, αφού εισάγουμε τα πάντα, ενώ οι εξαγωγές μας είναι μη ανταγωνιστικές.

– Τη στιγμή που υπάρχει ευφορία για πιθανή ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ μείωση του αδηφάγου χρέους, για το οποίο οι Έλληνες δεν θα μάθουν ποτέ πώς έφτασε σε αυτά τα ύψη, ο σοφός λαός μας λέει ότι αυτοί που δεν μπορούν να νοικοκυρέψουν το καταχρεωμένο σπίτι τους (βλέπε κόμμα), είναι ποτέ δυνατόν να καταφέρουν να σώσουν μια ολόκληρη χώρα;

– Αδικαιολόγητοι πανηγυρισμοί για τη μικρή πτώση της ανεργίας, όταν το 50% των συμβάσεων εργασίας αφορά τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης.

– Η αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος δεν είναι στις προτεραιότητες της κυβέρνησης, παρόλες τις βαρύγδουπες δηλώσεις της.

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο κ. Δελβερούδης τόνισε ότι καταψηφίζει έναν Προϋπολογισμό φορολογικής αφαίμαξης και αδιαμφισβήτητης συρρίκνωσης του εισοδήματος των Ελλήνων πολιτών.

Έναν Προϋπολογισμό, που χαϊδεύει τις ελίτ και δεν δείχνει καμία διάθεση απεμπλοκής από τα συμφέροντα των πάσης φύσεως καρτέλ και ολιγοπωλίων, με μοναδική φροντίδα την ευημερία των αριθμών, αδιαφορώντας επιδεικτικά για τον ίδιο τον άνθρωπο.