Τι αχνάρια αφήνει πίσω του ένας παγκόσμιος πόλεμος; Πώς ορθοποδούν τα θύματά του όταν πια σιγήσουν τα όπλα;
Η Ρουσιώ έζησε τον πόλεμο μικρή. Ένα παιδί του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που ακρωτηριασμένο ψυχικά από τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα της, την απειλή του παιδομαζώματος και το διωγμό από τον τόπο της, μηχανεύεται τρόπους για να ξεφύγει από τις σκιές του παρελθόντος, από τη μητέρα της –ήρωα και δεσμώτη της–, τη μιζέρια των παραγκουπόλεων, τη βαριά μεταπολεμική σιωπή.
Είναι αποφασισμένη να ζήσει τη δική της ζωή, με τους δικούς της όρους. Όχι των άλλων. Πρέπει να πιστέψει στον εαυτό της, στα δικά της θέλω και να βρει τη δύναμη να επιβιώσει μόνη, διεκδικώντας μια θέση σ’ έναν κόσμο που, αν και χτίζεται από την αρχή, παραμένει στυγερά εχθρικός. Δε χωράει ενσυναίσθηση. Η δύναμη είναι ο αγώνας. Η Ρουσιώ δεν είναι απλά ένα πιόνι στη σκακιέρα της ιστορίας. Όπου κι αν πάει, όποιον δρόμο κι αν ακολουθήσει, είναι μέρος της ιστορίας.
Το βιβλίο «Ρουσιώ – Μη με ξεχνάς» είναι ένα γοητευτικό οδοιπορικό, που διαρκεί πάνω από δύο δεκαετίες (1948 -1970) και καταγράφει παράλληλα την κατάρα του εμφύλιου, την ελληνική πραγματικότητα της δεκαετίας του `50, τη μεταναστευτική πλημμυρίδα προς τη Γερμανία και τις συνθήκες διαμονής των γκασταρμπάιτερ, την επαναστατική χρονιά του `68 σε Γαλλία και Μεξικό, και κυρίως την εσωτερική διαδρομή μιας γυναίκας που διεκδικεί μια θέση σ` έναν κόσμο εχθρικό.
Ένα μυθιστόρημα για τη δύναμη της Ψυχής.
Βιογραφικό
Η Άννα Ρω γεννήθηκε το 1962. Πήρε το πρώτο αναγνωστικό της βάπτισµα στην ηλικία των δώδεκα ετών, µε το βιβλίο του Μενέλαου Λουντέµη «Οδός Αβύσσου Αριθμός 0». Πιστεύει πως η ποίηση βαδίζει στον ίδιο δρόμο µε την ελευθερία, πως το θέατρο κυοφορεί τις τέχνες και πως αν η ζωή ήταν παιδί μιας τέχνης θα είχαμε ανακαλύψει το νόημά της. Γράφει αδιάλειπτα σχεδόν σαράντα χρόνια.
