Κύριε Καθηγητά,
Στο λεύκωμα που εξέδωσε το 2009 ο δήμος Δίου, προς τιμήν σας, με τη συμπλήρωση 40 χρόνων ανασκαφών στο Δίον, λέγατε στην εισαγωγή του. «Με έχουν ρωτήσει πολλές φορές τι ήταν αυτό που με κράτησε, τόσα χρόνια στο Δίον. Η απάντηση μου είναι σταθερά η ίδια, «ο τόπος και οι άνθρωποι του». Ο ΤΟΠΟΣ που δεν σταμάτησε ποτέ να με γοητεύει, ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, που σου έδιναν την αίσθηση των ανθρώπων μιας αρχαίας εποχής και ότι μόνο αυτοί, θα μπορούσαν να ανασύρουν μέσα από τα χώματα και τα νερά τα αρχαία του Δίου».
Και από τότε γίνατε ένα με όλους εμάς, μας κάνατε κοινωνούς στο μεγάλο σας όνειρο, της ανεύρεσης της αρχαίας πόλης του Δίου. Συμπορευτήκαμε μαζί σας και μέρα με τη μέρα το όνειρο έγινε πραγματικότητα και όχι μόνο αυτό, μπήκατε στη ζωή μας , στην καθημερινότητά μας, καθορίσατε με την παρουσία σας, τον τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης των πραγμάτων σε όλους μας και ακόμη περισσότερο σε εμάς που είχαμε από θέση ευθύνης την τύχη αυτού του τόπου. Σας εμπιστευτήκαμε κύριε καθηγητά και σας ακολουθήσαμε, σας αγαπήσαμε γιατί νοιώσαμε πως μας αγαπήσατε και εσείς.
Και ήταν μια αλήθεια αυτό, απόδειξη πως δεν μας ξεχάσατε, όπως συνήθως συμβαίνει και όταν σας κάλεσαν στην Αθήνα να φτιάξετε το μουσείο της Ακρόπολης. Να ξέρετε πόσο περήφανοι είμασταν για αυτό! Και όταν προσκαλέσατε τα παιδιά της Ορχήστρας του Κέντρου Γραμμάτων και Τεχνών Δίου, να παίξουν στα γενέθλια του μουσείου της Ακρόπολης, πόση τιμή και χαρά νοιώσαμε όλοι μας στο Δίον.
Κλείνοντας αυτό τον σύντομο χαιρετισμό κύριε καθηγητά, με την ιδιότητά του πρώην δημάρχου στο Δίον, που συνεργάστηκα χρόνια μαζί σας, θα ήταν παράλειψή να μη αναφερθώ από τη θέση του προέδρου του Οργανισμού Φεστιβάλ Ολύμπου, του οποίου είστε επίτιμο μέλος, στη μεγάλη σας συνεισφορά, σε αυτόν. Το 2017, στο 46ο Φεστιβάλ Ολύμπου, ήσασταν το τιμώμενο πρόσωπο και ευτυχώς προνοήσαμε και καταγράψαμε, τα 50 χρόνια συνεισφοράς σας, στο φεστιβάλ και γενικότερα, στο Δίον. Μίλησαν πολλοί, σχεδόν όλοι οι κάτοικοι του Δίου. Η έκφραση αγάπης,, σεβασμού και εκτίμησης, στο πρόσωπο σας, είναι μοναδική.
Φέτος κύριε καθηγητά, ήταν η μόνη χρονιά που δεν ήρθατε στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ Ολύμπου και ήταν το 51ο, σημαδιακή χρονιά, στην οποία πήρατε την απόφαση για το μεγάλο μας αποχαιρετισμό. Και επιλέξατε να συμβεί αυτό, εδώ στο Δίον, στο καταφύγιο σας , όπως το αποκαλούσατε, περίτρανη απόδειξη της αγάπης σας στον τόπο μας και τους ανθρώπους του.
Κύριε καθηγητά σας αποχαιρετούμε με τρεις μόνο λέξεις, ποτέ δεν σας άρεσαν τα πολλά λόγια και οι φιλοφρονήσεις.
Σας ευγνωμονούμε, σας αγαπούμε, δεν σας ξεχνούμε.
Καλό σας ταξίδι.
