Σήμερα, η νεολαία δεν πρέπει να διστάζει να εκφράσει πολιτική άποψη.
Πρέπει να παρέμβει ουσιαστικά διεκδικώντας το απολύτως αυτονόητο: να αναπτύξει οργανωμένη δράση, να εκφράσει την άποψή της για την πολιτική και να αντικαταστήσει το κοινότυπο με το όραμα.
Η νέα γενιά δεν πρέπει να μένει στο περιθώριο των εξελίξεων!
Επιβάλλεται να γίνει και πάλι ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας και αναλάβει ευθύνες, να διαμαρτυρηθεί, να αντιδράσει και να ζητήσει το δικαίωμα στο όνειρο.
Να ενδιαφερθεί ουσιαστικά για τα προβλήματα της κοινωνίας.
Να θέσει ερωτήματα και να διεκδικήσει τις απαντήσεις.
Να θέσει τις βάσεις για μία διαφορετική σκέψη, μία σκέψη που να ταιριάζει στην προοπτική και στις απαιτήσεις του μέλλοντος, χωρίς αγκυλώσεις στο παρελθόν .
Η περιοχή της βόρειας Πιερίας έχει τεράστια ανάγκη ανανέωσης των προσώπων που ασχολούνται με τα κοινά. Αυτό αποτελεί κοινή μαρτυρία.
Όλοι λένε όμως ότι θα θέλανε τη νεολαία αλλιώς, πιο δραστήρια, πιο ενεργή, αλλά όταν έρχεται η ώρα της επιλογής επικρατεί ο συντηρητισμός.
Μήπως τελικά δεν φταίνε μόνο οι νέοι για την απαξίωση της πολιτικής;
Μήπως το φαινόμενο της αποστροφής των νέων από τα κοινά είναι βαθιά ριζωμένο και στην κολλημένη σκέψη των παλαιοτέρων;
Μήπως αντί να γράφονται τόσα για τη σχέση των νέων με την πολιτική, να ξεκινήσουμε να αναζητούμε για το εάν το πρόβλημα είναι ότι τελικά οι νέοι τολμούν, αλλά δεν τους εμπιστεύονται οι παλιοί;
Η σημερινή νέα γενιά, λένε πολλοί, ότι αγνοεί τα μεγάλα πολιτικά γεγονότα των τελευταίων δεκαετιών. Γενικοί αφορισμοί και αόριστοι χαρακτηρισμοί περιγράφουν, συχνά άδικα, τη νέα γενιά χαρακτηρίζοντάς την ¨απολίτικ¨, ¨ακοματικ¨, ανιστόρητη και κυρίως αδιάφορη με τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις. Αδιάφορη ναι, ανίκανη όμως όχι!
Η έλλειψη οράματος δεν πρέπει να χρεωθεί στου νέους.
Η νέα γενιά έχει αναπτύξει ήδη τη δικής της γλώσσα, τον δικό τους τρόπο επικοινωνίας και όσο κι αν ξενίζει και ξινίζει αυτό τις παλαιότερες γενιές, επιβάλλεται να κάνουν λίγο στην άκρη και να αφήσουν χώρο συνύπαρξης με το νέο.
Δεν πρέπει να απαξιώνεται ο λόγος των νέων από τους μεγαλύτερους ως αντιδραστικά χαριτωμένος και ως όχι ισότιμος συνομιλητής στην πολιτική αρένα, απλά και μόνο επειδή δεν έζησαν τα γεγονότα του 1940 ή του 1970… Η ιστορία συνεχίζει να καταγράφει γεγονότα!
Οι σημερινοί νέοι και νέες είναι αυτοί που γεννήθηκαν απο πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1980 έως τα πρώτα χρόνια της νέας χιλιετίας. Είναι, δηλαδή, παιδιά που δεν μπορούν να φανταστούν τον κόσμο πριν το διαδίκτυο και την ψηφιακή εποχή. Η σκέψη και ο λόγος τους έχουν αναπτυχθεί με αναφορά στις νέες τεχνολογίες, σε πλαίσιο, δηλαδή, πολύ διαφορετικό από αυτό των μεγαλύτερων ηλικιών.
Η γενιά του Instagram, του Facebook, του Snapchat, του Twitter, του Youtube και του Netflix είναι μια γενιά που λειτουργεί με διαφορετικά βιώματα από τις προηγούμενες.
Το blogging, tweeting, sharing και liking αποτελούν πλέον μορφές πολιτικής συμμετοχής, δεν είναι απλά χάσιμο χρόνου.
Τα τελευταία χρόνια το σκηνικό ευτυχώς αλλάζει!
Οι νέοι δεν διστάζουν πλέον να αρθρώνουν έναν εναλλακτικό, καινοτόμο, αλλά και καταγγελτικό λόγο. Όχι απαξιωτικό, αλλά ξεκάθαρα δημιουργικό λόγο. Έτσι, πετυχαίνουν όλο και περισσότερο να διεκδικούν μεγαλύτερη και ισότιμη παρουσία στην πολιτική και κοινωνική σκηνή.
Είναι γεγονός ότι οι νέοι έχουν σε μεγάλο βαθμό απορρίψει τα παραδοσιακά πολιτικά σχήματα, τόσο σε επίπεδο λόγου όσο και σε επίπεδο πρακτικών.
Πλέον προβληματίζονται και προβληματίζουν για τα πολιτικά ζητήματα, αλλά απαιτούν μια σχέση εμπιστοσύνης με την πολιτική.
Μόνο με τη συμμετοχή των νέων θα παραμείνει ζωντανή η ήδη ερημωμένη περιοχή μας!
Μόνο με την ομαλή και παραγωγική συνύπαρξη της νεανικής νοοτροπίας και των παλιών εμπειριών θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε από το τέλμα της ερημοποίησης του τόπου μας.
Οι νέοι επιστρέφουν. Πρέπει να επιστρέψουν. Γιατί όταν το δυναμικότερο κομμάτι της κοινωνίας δηλώνει «παρών», τότε μόνο μπορούμε να αισιοδοξούμε για ένα καλύτερο μέλλον.
Νίκος Σ. Λακασάς
Διοικ. Διευθυντής
Οργανισμού Φεστιβάλ Ολύμπου
Πρ. Γενικός Γραμματέας Δήμου Δίου – Ολύμπου
Βοηθητικές πηγές:
- Πολιτική Κοινωνιολογία, Θεσσαλονίκη: εκδ. Παρατηρητής
- Σύγχρονη Πολιτική και Διακυβέρνηση, Αθήνα: εκδ. Παπαζήση
- Παναγιωτοπούλου, Ρ. (1994) ‘’ Η χαμένη της Πολιτικής Κουλτούρας των Ελληνίδων ‘’ στο Δεμερτζής Ν. (επιμ) Η ελληνική πολιτική κουλτούρα σήμερα, Αθήνα: εκδ. Οδυσσέας
- Δεμερτζής, Ν. (1989) Κουλτούρα, Νεωτερικότητα, Πολιτική Κουλτούρα, Αθήνα: εκδ. Παπαζήση
- Παντελίδου Μαλούτα Μ. (2017). Η νεολαία επιστρέφει; Ελληνική πολιτική κουλτούρα και μεταβαλλόμενα πρότυπα πολιτικότητας των νέων στην κρίση. Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης
