Οι έγγραφες συμφωνίες δανεισμού που υπέγραψε η χώρα μας, από το 2010, με την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στόχευαν στη διάσωση της, στην αποφυγή της χρεωκοπίας.
Είναι τα λεγόμενα μνημόνια με τα οποία η Ελλάδα έλαβε οικονομική βοήθεια περικόπτοντας μισθούς, συντάξεις, καταργώντας τον 13ο και 14ο μισθό, μειώνοντας τον κατώτερο μισθό, αυξάνοντας τα όρια απολύσεων, συνταξιοδοτήσεων, καταργώντας κλαδικές συμβάσεις εργασίας και γενικά αναγκάστηκε να εφαρμόσει σκληρά, αντιλαϊκά μέτρα λιτότητας.
Οι εκάστοτε κυβερνήσεις υποσχέθηκαν ότι οι θυσίες των πολιτών θα δικαιωθούν και ο τόπος θα ορθοποδήσει. Θα εξαλειφθούν τα αμαρτήματα του παρελθόντος, θα τερματιστούν τα σκάνδαλα, τα αλισβερίσια πολιτών-πολιτικών, η γραφειοκρατία και η ανοργανωσιά της δημόσιας διοίκησης.
«Τώρα θα γίνουμε κράτος, θέλουμε δε θέλουμε». Έτσι πίστευαν όλοι. Επώνυμοι, ανώνυμοι, άσχετοι και σχετικοί με τα οικονομικά και διοικητικά θέματα, ήταν σίγουροι ότι το τοπίο θα αλλάξει ριζικά.
Σήμερα, μετά από πολλά χρόνια σκληρής δοκιμασίας της οικονομίας και της αντοχής των πολιτών, ένα τεράστιο πέπλο «δυσωδίας» απλώνεται στον πολύπαθο τόπο. Η διαφθορά ζει και βασιλεύει, σα να μην πέρασε μια μέρα. Οι δυνατοί πλουτίζουν περισσότερο και οι αδύνατοι θυσιάζονται, κατ’ εξακολούθηση, γιατί έτσι προστάζουν οι ξένες δυνάμεις.
Πολλοί ειδικοί βέβαια, θα μας επισημάνουν πως αν δεν υπήρχε η παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που μας αγαπάει με ανιδιοτέλεια, δεν θα είχαμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις. Με λογιστικά επιχειρήματα, με έπαρση και αλαζονεία, μας υποδεικνύουν πως η οικονομία βαδίζει σε σταθερή, ανοδική πορεία, η ανεργία μειώνεται, το βιοτικό επίπεδο αυξάνεται και η χώρα προοδεύει.
Οι απλοί, οι αγράμματοι, οι άσχετοι με τα οικονομικά και πολιτικά δρώμενα, παρατηρούν μια εκτεταμένη διαφθορά. Μια διαφθορά που έχει απλώσει τα πλοκάμια της και στους σωτήρες μας, σε αυτούς που μας δάνεισαν για να σωθούμε.
Η Ευρωπαϊκή εισαγγελία ελέγχει και ερευνά την διπλωματία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, (πρώην επικεφαλής της), για απάτη και διαφθορά στο πλαίσιο διαγωνισμών για συμβόλαια του δημοσίου, σύγκρουση συμφερόντων και παραβίαση επαγγελματικού απορρήτου.
Είναι αβέβαιο πότε θα εξαλειφθεί το εξωτερικό χρέος της χώρας μας. Η διαβεβαίωση είναι ότι η αποπληρωμή δεν θα γίνει με νέα δάνεια αλλά με υπάρχοντα διαθέσιμα.
Αβέβαιη είναι και η πορεία της ακρίβειας που ξεπερνά κάθε προηγούμενο σε σχέση με την Ευρώπη, με την οποία, υποτίθεται, συνυπογράφουμε και συμβαδίζουμε.
Αβέβαιο είναι και το μέλλον της νεολαίας μας, καθώς από την εποχή των μνημονίων, όλο το αξιόλογο δυναμικό του τόπου έχει μεταναστεύσει στο εξωτερικό.
Πως να εμπιστευτεί ένας νέος και μια νέα έναν τόπο που καθημερινά φθείρεται με σκάνδαλα από απίθανα πρόσωπα, βολεμένα σε καίρια διοικητικά πόστα.
«Δεν θα αλλάξει τίποτα», αυτή είναι η πεποίθηση του συνόλου των πολιτών. Δεν θα αλλάξει τίποτα πραγματικά αν δεν αλλάξει η νοοτροπία του καθενός μας. Δεν θα αλλάξει τίποτα αν το ατομικό βόλεμα παρακάμπτει το κοινό καλό. Αν σωπαίνουμε μπροστά στο άδικο, γιατί μας έμαθαν να αδικούμε και να περνάμε από την πίσω πόρτα, η διαφθορά δεν θα εκλείψει ποτέ.
Στη σάρκα του Έλληνα έχει γαντζωθεί μια πλατιά ηθική κρίση, από την οποία αν δεν γιατρευτεί άμεσα, θα κυλά διαρκώς στο βούρκο της ολίσθησης και της διαφθοράς.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
