Οποία βλασφημία και ύβρις να επιμένουν οι πάσης φύσεως σκουρόχρωμοι, οι έγχρωμοι τέλος πάντων όλης της γης, ότι είναι άνθρωποι υπαρκτοί, διπλανοί μας, με τις ίδιες ανάγκες, τις ίδιες προσδοκίες, χαρές και λύπες, ότι και αυτοί όπως όλοι μας πάσχουν, ονειρεύονται – ονειρεύονταν δηλαδή – πριν αναγκαστούν να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς. Και λέμε ύβρις και βλασφημία, γιατί επιμένουν να ενοχλούν και να δηλώνουν επίμονα την παρουσία τους, όντας μη … πραγματικοί πρόσφυγες και να ενοχλούν τους Μηταράκηδες αυτού του κόσμου, ακόμη και όταν οι σωροί τους ξεβράζονται σε κάποιες απόμερες παραλίες. Δεν παραιτούνται οι αφιλότιμοι από τον σκοπό τους, αν και ανύπαρκτοι ουσιαστικά για τους περιούσιους του πλανήτη και δίχως δικαίωμα στην επιβίωση και την αξιοπρέπεια, να δηλώνουν την παρουσία ακόμη και με το θάνατο τους. Αυτό δεν έκαναν πρόσφατα και οι έξι θαλασσοπνιγμένοι στα παράλια της Λέσβου; Σαν να παίρνουν την δική τους πικρή εκδίκηση οι λυτρωμένοι από την απάνθρωπη κακία και το μίσος, φωνάζοντας από τον τάφο το δικό τους παρών. Αλλά ποιος να τους ακούσει; Σίγουρα όχι οι Μητσοτάκης, Μηταράκης και λοιποί ακροδεξιοί κυβερνητικοί Καμπαλέρος. Αν επρόκειτο για όντα της λευκής φυλής, για πραγματικούς πρόσφυγες- σύμφωνα με τις δικές τους αναλύσεις και ιδεοληψίες – τότε θα το συζητούσαν. Και όχι μόνο θα το συζητούσαν, αλλά και θα προσέτρεχαν για παροχή βοήθειας. Να, δηλαδή, όπως κάνουν με τους Ουκρανούς πρόσφυγες. Και καλά κάνουν και καλά θα κάνουμε όλοι να σταθούμε στο πλευρό των σημερινών δυστυχισμένων στην ήπειρό μας, θύματα ενός πολέμου παράλογου και καταστροφικού. Ενός πολέμου ντυμένου από την κορυφή μέχρι τα νύχια ένθεν, κακείθεν , στην υποκρισία και την απάτη. Υποκρισία και απάτη συνοδευόμενη από ένα καταιγιστικό προπαγανδιστικό βομβαρδισμό από τηλεοράσεις και διαδίκτυο.
Οι ιδιοκτήτες της γης Αμερικανοί ασφυκτιούν και εξεγείρονται απέναντι στον σύγχρονο Τσάρο της Ρωσίας με τις αυτοκρατορικές βλέψεις και γι αυτό βάλανε εμπρός την περικύκλωση του, εξωθώντας τον πρόθυμο και χρήσιμο ηλίθιο Ουκρανό πρωθυπουργό σε πλήρη στοίχιση με τις Νατοϊκές επιδιώξεις, βυθίζοντας έτσι τη χώρα του και το λαό του σε μια ανείπωτη πολεμική τραγωδία. Η πραγματικά εγκληματική στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας, καταγγέλλεται και καταδικάζεται νυχθημερόν από το σύμπαν και ορθώς καταδικάζεται. Μόνο που αυτού του είδους οι συμπεριφορές και καταδίκες δεν είναι τυφλές και δεν αφορούν πάντα τους πάντες. Γιατί και στο όχι μακρινό παρελθόν τέτοιου είδους επεμβάσεις και με έωλες δικαιολογίες, υπήρξαν και στον Ευρωπαϊκό χώρο, χωρίς να ακουστούν οι κατάρες , οι οιμωγές και η απερίφραστη καταδίκη από τους ομνύοντες στο διεθνές δίκαιο, την δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η Κύπρος και η πάλαι-ποτέ Γιουγκοσλαβία, δεν είναι μακριά.
Εδώ ένας άλλος αδιαπραγμάτευτος ιδιοκτήτης της χώρας αυτός, δεν χάνει την ευκαιρία να φορέσει την στολή αποφασισμένου στρατηλάτη, προστρέχοντας ασθμαίνων να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην δοκιμαζόμενη Ουκρανία. Υπηρεσίες, για να το ξεκαθαρίσουμε, που προσβλέπουν στην προώθηση δικών του προσωπικών επιδιώξεων, μηδέ εξαιρουμένων και αυτών των μικροπολιτικών του κόμματος του. Ο Κυριάκος δεν προσφέρει μόνο ανθρωπιστική βοήθεια, μα και στρατιωτική. Εκτός των αγαθών προς ανακούφιση της δυστυχισμένης προσφυγιάς, στέλνει και πολεμικό υλικό. Τώρα ποιές οι συνέπειες από τις αντιδράσεις των Ρώσων, απέναντι σε κάποιον που αντί για παράγων λύσης του προβλήματος γίνεται μέρος του, τρέχα γύρευε. Ψιλά γράμματα για τον Μητσοτάκη. Εξάλλου ενήργησε στο πλαίσιο …ευθύνης και σοβαρότητας που τον διέπει συνήθως σε όλες του τις ενέργειες.
Ο άμοιροι λαοί, σήμερα ο Ουκρανικός, χθες ο Γιουγκοσλαβικός και ο Συριακός, οι Ιρακινοί, οι Αφγανοί, κόκκινοι, κίτρινοι και μαύροι σε ποιούς Θεούς να απευθυνθούν να τους παρηγορήσουν; Πάντως όχι στους επίγειους. Σε αυτούς που τους ξεχωρίζουν σε πραγματικούς ανθρώπους και μη, σε αυτούς που τους ξεχωρίζουν αναλόγως της φυλής και του χρώματος στο δέρμα τους.
