Δεν χωράει άλλη διχόνοια στην πλημμύρα της μιζέριας. Κούρασε ο διαχρονικός διχασμός, η γκρίνια, η καχυποψία, τα μίση και τα πάθη. Χάσαμε τα λογικά μας. Σκοτώνουμε τον διπλανό μας αναίτια. Γκρεμίζουμε τα πάντα. Δεν χτίζουμε τίποτα. Δεν παράγουμε ούτε ποιότητα, ούτε ποσότητα. Μονάχα άσχημες ειδήσεις μεταφέρουμε ο ένας στον άλλον. Μικρύναμε σε όλα. Είμαστε φτωχοί. «ξεβράκωτοι», ξεδιάντροποι, εγωιστές και τσαρλατάνοι. Φταίνε πάντα οι άλλοι, εμείς ποτέ. Είμαστε παντογνώστες, κριτές και τιμητές των πάντων.
Γιατί αδικούμε τους εαυτούς μας;
Γιατί τιμωρούμε τα παιδιά μας;
Τι μέλλον τους παραδίδουμε;
«Πνιγήκαμε» με τους ψεκασμούς των εμβολιασμένων και τους εμβολιασμούς των ανεμβολίαστων. Κόβεται η αναπνοή μας από το νέφος της αβεβαιότητας.
Πρέπει άμεσα να διορίσουμε πνευμονολόγους, αναισθησιολόγους, παθολόγους, ογκολόγους, καρδιολόγους, χειρούργους, παιδίατρους κι ότι ειδικότητες χρειάζεται το σύστημα υγείας. Να φέρουμε πίσω τους μετανάστες γιατρούς μας. Να σεβαστούμε και να τιμήσουμε τον αγώνα των άξιων ενεργών. Να εμπιστευτούμε τους νέους.
Γιατί καθυστερούμε;
Πρέπει γρήγορα να χτίσουμε αντικαρκινικά νοσοκομεία, νοσοκομεία παίδων, δημόσια νοσοκομεία για όλο τον κόσμο. Το σώμα χρειάζεται θεραπεία. Οι άρρωστοι θέλουν βοήθεια. Πλούσιοι και φτωχοί να στεγαστούν ισότιμα στα θεραπευτικά κέντρα που έχει ανάγκη και το πιο απομακρυσμένο κομμάτι της χώρας.
Πρέπει να περιφρουρήσουμε την παιδεία. Να στερήσουμε ότι αντιστοιχεί στον καθένα μας για να θεμελιώσουμε τα σχολεία από την αρχή. Να μάθουν τα μικρά παιδιά γράμματα σε αξιοπρεπείς αίθουσες διδασκαλίας. Να αποφορτιστεί το μυαλό τους από τα «σκουπίδια» που ταΐζουμε καθημερινά την αθώα ψυχή τους. Εν μέσω πανδημίας ας δώσουμε πρώτα στην εκπαίδευση τα κατάλληλα εφόδια κι έπειτα να την αξιολογήσουμε σωστά και δίκαια.
Γιατί διχογνωμούμε;
Είναι καιρός να κηρύξουμε την ειρηνική επανάσταση που θα μας ελευθερώσει από τις άρρωστες συνήθειες που μας κρατούν αιχμάλωτους στο σάπιο κατεστημένο που βολεύει τους λίγους.
Ωραία, μάταια λόγια που αγγίζουν ελάχιστους. Φαντάζει ανέφικτο να ενωθούν οι διχασμένοι. Φαντάζει ουτοπικό να συναποφασίσουν κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι. Μοιάζει απίθανο να ταπεινωθεί ο αλαζόνας, ο αχάριστος, ο πλεονέκτης και ο υποκριτής. Να ζητήσει συγνώμη ο αμαρτωλός και να υποχωρήσει. Μοιάζει σαν όνειρο να φωλιάσει η αγάπη στις σκληρές καρδιές που φύτρωσαν στην ψυχρότητα του κόσμου. Είναι πολυτέλεια να επαναστατήσουμε ειρηνικά και να δημιουργήσουμε μονιασμένοι.
Αν δεν φέρουμε την ειρήνη στην ψυχή μας δεν θα έρθει ποτέ η σωτηρία της παιδείας και της υγείας που τόσο έχει ανάγκη η «διασωληνωμένη» μας ζωή.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
