Περί άρδευσης…
Αποτελεί καθημερινή διαπίστωση η προβληματική λειτουργία των υποδομών άρδευσης και οι βλάβες στα αντλητικά συστήματα της Δ.Ε. Δίου. Το πρόβλημα δεν είναι τωρινό, γι’ αυτό και από την τετραετία 2007-2010 προέκυψε η ιδέα και η αφετηρία της κατασκευής ταμιευτήρων άρδευσης.
Στην υλοποίηση αυτής της ιδέας θα προχωρήσουμε σήμερα, το 2020, δηλαδή σχεδόν 14 χρόνια μετά, με τη δημοπράτηση της κατασκευής ενός μικρού ταμιευτήρα χωρητικότητας 133.000 m³, με στόχο να ολοκληρωθεί και να αποδοθεί προς χρήση το 2021.
Καταφέραμε, λοιπόν, ύστερα από πολλά χρόνια και προσπάθειες πολλών, να προσθέσουμε αυτά τα λίγα κυβικά μέτρα νερό στις τεράστιες απαιτήσεις της περιοχής. Για παράδειγμα, στην περιοχή της Βροντούς, του Αγίου Σπυρίδωνα και της Κονταριώτισσας, οι απαιτήσεις είναι περίπου 3.000.000 m³ νερού, ενώ οι γεωτρήσεις και οι δύο υπάρχοντες μικροί ταμιευτήρες δίνουν περίπου 2.600.000 m³, με το ετήσιο έλλειμμα να ανέρχεται στα 400.000 m³, στοιχεία γνωστά από το 2015.
Από την άλλη μεριά, τα δίκτυα κατασκευάστηκαν πριν από πολλά χρόνια και παρουσιάζουν συχνά βλάβες, τα οικονομικά ελλείμματα στην άρδευση είναι γνωστά, τα κόστη ενέργειας υπέρογκα και η απουσία επενδύσεων στον τομέα αυτό κάτι παραπάνω από εμφανής.
Απέναντι στην κατάσταση αυτή εμείς αναλαμβάνουμε δράση και αναζητούμε σύγχρονες λύσεις. Η πρόκληση είναι να προχωρήσουμε γρήγορα, καθώς 20.000 τουλάχιστον στρέμματα χρειάζονται αρδευτικούς πόρους με ορθολογικό, βιώσιμο και δίκαιο τρόπο. Πρόθεσή μας είναι, όχι να ιδιωτικοποιήσουμε την άρδευση, όπως σκοπίμως και εκ του πονηρού, αν όχι αφελώς, αναφέρεται, αλλά να κατασκευάσουμε, στο μικρότερο δυνατό χρόνο, υποδομές που είναι απαραίτητες για την υποστήριξη της παραγωγής των εξαιρετικών μας προϊόντων.
Αν ακολουθήσουμε την ίδια μακροχρόνια τακτική, ίσως χρειαστούν άλλα 15 χρόνια. Πρέπει λοιπόν να βρούμε πιο σύντομο και επίκαιρο δρόμο. Γι’ αυτό και το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε – με ευρεία πλειοψηφία (17 ΝΑΙ, 4 ΟΧΙ, 6 ΑΝΑΒΟΛΗ) – να εξουσιοδοτήσει το Δήμαρχο να διερευνήσει αν, μέσω ΣΔΙΤ (Σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα), μπορούμε να φτάσουμε νωρίτερα στο ζητούμενο, δηλαδή να προσθέσουμε υδατικό απόθεμα με την κατασκευή ταμιευτήρων, ενδεχομένως φραγμάτων αντικατάσταση δικτύων. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν με χρηματοδότηση από προγράμματα, από την εκχώρηση τελών που θα προκύψουν από την μείωση της δαπάνης για το ρεύμα, από κέρδη που θα προέλθουν, ενδεχομένως, από την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και προφανώς οι υποδομές αυτές θα φέρουν και μείωση τελών άρδευσης.
Και για να κλείσει οριστικά το θέμα της «ιδιωτικοποίησης», τα δίκτυα, οι υποδομές και η διαχείριση θα παραμείνουν στο Δήμο και θα αποτελούν περιουσία και των επόμενων γενεών. Εξάλλου, όλα αυτά τα χρόνια είδαμε τι καταφέραμε. Δεν αξίζει τον κόπο να δοκιμάσουμε κι αλλιώς;
Βαγγέλης Γερολιόλιος
Δήμαρχος Δίου-Ολύμπου
