Το τελευταίο χρονικό διάστημα βιώνουμε όλοι μας την πρωτοφανή και αγωνιώδη προσπάθεια του Έλληνα Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης – με μόνιμους συμμάχους τη συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ – να επισπεύσουν τις διαδικασίες ψήφισης του νομοσχεδίου για τη νομιμοποίηση του «γάμου» των ομοφυλόφιλων «ζευγαριών» και την υιοθεσία.
Σε μια περίοδο, δηλαδή, τεράστιων οικονομικοκοινωνικών και εθνικών προβλημάτων, ο Πρωθυπουργός επιχειρεί, με τρόπο εμμονικό και αδιαπραγμάτευτο, να προωθήσει την ατζέντα της πανίσχυρης ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, αγνοώντας επιδεικτικά τη βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, αλλά και των μελών του Κοινοβουλίου, μιλώντας για διευκόλυνση της ψηφοφορίας με «βολική αποχή» και για εντατικά φροντιστηριακά μαθήματα αλλαγής σκέψης, υπονομεύοντας βαθύτατα την έννοια της ίδιας της Δημοκρατίας.
Επειδή πιστεύω ακράδαντα ότι ο λόγος του κάθε ανθρώπου και, ιδιαιτέρως, όσων κατέχουν δημόσια αξιώματα, θα πρέπει να είναι ξεκάθαρος, έτσι ώστε το ΝΑΙ να είναι ΝΑΙ και το ΟΧΙ να είναι ΟΧΙ, ως βουλευτής, αλλά και ως απλός πολίτης, ως πατέρας και σύζυγος, ως εκπαιδευτικός και ως συνειδητό μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, θα ήθελα να αναφέρω τα εξής:
Ο ορισμός του ιερού θεσμού του γάμου είναι: η συμπληρωματική, ψυχοσωματική, αγαπητική ένωση μεταξύ ανδρός και γυναικός. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.
Η ένωση αυτή – που αποτελεί “μυστήριον μέγα” κατά τον Απ. Παύλο – οδηγεί στη δημιουργία της οικογένειας και συμπληρώνεται με τη γονεϊκότητα, ως δώρο Θεού και προίκισμα της φύσης.
Οτιδήποτε αλλοιώνει, φθείρει, υπονομεύει και καταργεί τον ιερό αυτό θεσμό του γάμου και της οικογένειας, μας βρίσκει όλους στη ΝΙΚΗ κάθετα αντίθετους και θα το καταψηφίσουμε, με οποιαδήποτε μορφή νομοσχεδίου και αν κατατεθεί.
Συμπληρωματικά, θα ήθελα να αναδείξω τα εξής:
Σύμφωνα με τους απαράβατους κανόνες της επιστήμης της Βιολογίας, τα φύλα είναι δύο και δεν εκσυγχρονίζονται στο όνομα κανενός δήθεν προοδευτισμού.
Φτάνει πιά!! Μετά την παραχάραξη της ιστορίας και το πρόσφατο ξεπούλημα της Μακεδονίας μας, δεν θα επιτρέψουμε και την παραχάραξη της ίδιας της φύσης!
Ο σεβασμός στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου ως εικόνα Θεού, ανεξαρτήτως χρώματος, πατρίδας, θρησκείας και σεξουαλικού προσανατολισμού, είναι δεδομένος και αδιαπραγμάτευτος.
Ο κάθε άνθρωπος, σε προσωπικό επίπεδο, κάνει ελεύθερα τις επιλογές του και αυτοπροσδιορίζεται. Δεν μπορεί, όμως, να απαιτεί από την Πολιτεία την ικανοποίηση ανύπαρκτων δικαιωμάτων, λόγω του όποιου αυτοπροσδιορισμού του.
Επομένως, δύο πρόσωπα του ιδίου φύλου που επέλεξαν να συμβιώσουν, κάνοντας μια συγκεκριμένη επιλογή, δεν θα πρέπει να επικαλούνται ως δικαίωμα την επιθυμία τους να “βαφτίσουν” τη συγκατοίκησή τους “γάμο”, διότι, απλά, δεν είναι γάμος, ενώ, το νομικό σκέλος της συμβίωσής τους, καλύπτεται πλήρως από το σύμφωνο συμβίωσης και δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος τροποποίησης του οικογενειακού δικαίου.
Θα πρέπει, πρωτίστως, οι ίδιοι να κατανοήσουν τις επιλογές τους, να αποδεχτούν τις συνέπειες αυτών, αντιλαμβανόμενοι ότι δεν μπορεί πλέον στα σχέδιά τους να περιλαμβάνεται ως δικαίωμα η υιοθεσία τέκνων.
Είναι πράγματι υποκριτικό αυτό που ακούμε από τους Κυβερνώντες και τα παπαγαλάκια τους, ότι δήθεν νοιάζονται για τα δικαιώματα των παιδιών, ενώ δεν κάνουν τίποτα ουσιαστικό για τη μάστιγα της υπογεννητικότητας, για τη στήριξη της ελληνικής οικογένειας, για τα χιλιάδες ετερόφυλα ζευγάρια που μαραζώνουν περιμένοντας να υιοθετήσουν ένα τέκνο και κυρίως για τα ανύπαρκτα δικαιώματα του αγέννητου παιδιού.
Αντιθέτως, πανηγυρίζουν διότι, στο όνομα του δικαιωματισμού, θα ανοίξουν διάπλατα τις πόρτες για την κατά παραγγελία και την επί χρήμασι απόκτηση τέκνου (προκαλεί απορία η σιωπή των γυναικείων σωματείων), για την απαλοιφή των όρων μητρότητα και πατρότητα από τη δημόσια ζωή και τα σχολεία, για τη σταδιακή επιβολή του Γονέα 1 και 2 και ποιος ξέρει, ίσως αργότερα, Γονέα 3 και 4, δεδομένου ότι ο κατήφορος δεν τελειώνει ποτέ.
Η Πολιτεία έχει υποχρέωση να προστατέψει, με κάθε τρόπο, το ύψιστο δικαίωμα του κάθε παιδιού να μεγαλώσει μέσα σε ένα φυσιολογικό οικογενειακό περιβάλλον, απολαμβάνοντας τόσο την τρυφερότητα και τη στοργή της μητέρας, όσο και την ασφάλεια και τη σιγουριά του πατέρα.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να απευθυνθώ σε όλους τους συναδέλφους βουλευτές, όλων των κομμάτων και να τους πω:
Είναι βέβαιο ότι τα αξιώματα και οι θέσεις σε λίγα χρόνια θα χαθούν και θα σβήσουν. Αυτό όμως που θα μείνει, είναι τα μεγάλα ΝΑΙ ή τα μεγάλα ΟΧΙ που είπαμε και για τα οποία θα πρέπει να αισθανόμαστε υπερήφανοι, ενώνοντας τη φωνή μας με αυτήν του λαού, που μας εμπιστεύτηκε να τον εκπροσωπούμε και όχι να τον αγνοούμε.
Δεδομένου ότι η αποχή ΔΕΝ είναι θέση, αλλά ένοχη υπεκφυγή, ας κοιτάξουμε κατάματα τον κάθε πολίτη, τα μέλη της οικογένειάς μας και κυρίως τα παιδιά μας, ας σηκώσουμε το βλέμμα μας στον Ουρανό, ας χαμηλώσουμε το εγώ μας και ας βροντοφωνάξουμε, όλοι μαζί, ένα τεράστιο ΟΧΙ σε αυτό το κατάπτυστο κατασκεύασμα που απειλεί να γκρεμίσει τα θεμέλια της κοινωνίας μας.
Κομνηνός Δελβερούδης
Βουλευτής ΝΙΚΗΣ Πιερίας
