«Φίλε Ανέστη, φοβάμαι ότι βρισκόμαστε εμείς οι Έλληνες και η Πατρίδα μας Ελλάδα που, όπως θέλει το λαϊκό ρητό «την πληγώνουμε επειδή την αγαπάμε», στο μάτι ενός επικίνδυνου κυκλώνα που δεν ξεκίνησε εδώ ούτε και τερματίζει εδώ.
Διευρύνοντας την οπτική μας αντίληψη στο Διεθνές στερέωμα, μέσα στη δίνη κοινωνικών, πολιτικών, οικονομικών εξελίξεων και προβληματισμών, μπορούμε εύκολα, δυστυχώς, να διαπιστώσουμε την εμφανή κατάρρευση παραδοσιακών προτύπων συμπεριφοράς και πλαισίων αναφοράς.
Μαίνεται εδώ και 18 μήνες ο αιματηρός και καταστροφικός Ρώσο-Ουκρανικός πόλεμος (κάποιοι πλέον τον χαρακτηρίζουν Ρώσο-Νατοϊκό) που συσσώρευσε τεράστιες οικονομικές δυσκολίες στην Ευρώπη και όχι μόνο, καλπάζει η ακρίβεια σε ενέργεια και τρόφιμα και δεν φαίνεται κάποιο σύντομο τέλος.»
«Δεν θα διαφωνήσω φίλε Γιώργο και μάλιστα θα σου ζητήσω να δημοσιοποιήσεις εδώ στον αγαπημένο διαδικτυακό τόπο που σε φιλοξενεί δυο φορές την εβδομάδα, τη δική σου κοινωνικό-ψυχολογική αξιολόγηση των δεδομένων με το δικό σου γνωστό Αριστοφανικό στυλ χωρίς φόβο και πάθος…»
«Ανέστη, άτομα, ομάδες και ολόκληροι Λαοί βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια χωρίς τέτοιο προηγούμενο πτώση και απαξίωση κλασικών συστημάτων Αξιών, σχεδόν ανίκανοι να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε την τρέχουσα πραγματικότητα, αμφισβητώντας εκείνους και εκείνες που τοποθετούνται ορθά στην αξιολόγηση του συλλογικού μας χθες και με σαφή την έλλειψη της απαραίτητης επιθυμίας αλλά και ικανότητας να προγραμματίσουμε το αύριο λιγότερο για εμάς και περισσότερο για τα παιδιά μας.»
«Γιώργο θυμάσαι, θυμάμαι και θυμόμαστε εμείς οι χαρακτηριζόμενοι ‘παλιοί’ ή όπως συχνά το θέτεις άνδρες και γυναίκες ‘παλαιάς κοπής’ ότι για εμάς αξία είχαν η ευαισθησία και η ηθική και τότε τους λίγους που δεν τις ενστερνιζόταν χρησιμοποιούσαμε τον όρο ‘κυνικοί’…»
«Ανέστη, δυστυχώς στην εποχή μας πέρα από την πίκρα της διευρυμένης και ουσιαστικά καθολικής απογοήτευσης φαίνεται ότι βιώνουμε ένα πολύ πιο επικίνδυνο ψυχό-κοινωνικό-πολιτικό συλλογικό συναίσθημα όχι μόνο εμείς οι Έλληνες αλλά και άλλοι Λαοί της Ευρώπης και της Δύσης που είναι ο ΚΥΝΙΣΜΟΣ…Βιώνουμε ένα διάχυτο κυνισμό που εκφράζεται μέσα από την απώλεια της ιδεολογίας, με εμφανή απάθεια και άρνηση πίστης σε υψηλά ιδεώδη και αξίες. Οι Λαοί λειτουργούν σήμερα με το αίσθημα της πικρής διαπίστωσης ότι οι Ηγέτες μας και μαζί με αυτούς οι ‘παρατρεχάμενοί’ τους σε τοπικά, εθνικά και περιφερειακά επίπεδα δεν φαίνεται να έχουν ούτε την πρόθεση και το απαιτούμενο σθένος, ούτε την έφεση, ούτε δυστυχώς και την απαραίτητη δυναμική να προχωρήσουν στην πραγμάτωση ενός δημιουργικού οράματος για το μέλλον των παιδιών μας υλοποιώντας σε πραγματικότητα τον μύθο της διαφάνειας και προσχωρώντας στην καθυστερημένη κάθαρση της διαφθοράς και, επιτέλους, τιμωρίας αυτών που μας διέφθειραν για να κατακτήσουν τους θώκους εξουσίας…»
Σου θυμίζω Ανέστη τη φράση του Einstein με την οποία ο μεγάλος επιστήμονας-φιλόσοφος το είχε προσδιορίσει όχι μόνο εύστοχα αλλά και σωστά: «Ο κόσμος δεν θα καταστραφεί από εκείνους που κάνουν το κακό, αλλά από αυτούς που τους παρακολουθούν χωρίς να κάνουν τίποτα…»
«Ανέστη, η αίσθηση των Νεοελλήνων αλλά και χωρίς υπερβολές των άλλων Λαών της Ευρώπης και όχι μόνο. ότι είμαστε πλέον αλλοτριωμένοι από την ΕΞΟΥΣΙΑ, ότι απομακρύνθηκαν από εμάς οι πολιτικοί μας Ηγέτες και τα Κόμματα επιβαρύνει με σημαντικό κόστος την προγενέστερη αίσθηση της ψυχοκοινωνικής και πολιτικής μας αλλοτρίωσης (τεράστια ποσοστά πολιτών στην Ελλάδα και διεθνώς θεωρούν διεφθαρμένου τους περισσότερους πολιτικούς).
Χρειαζόμαστε εμείς ως Λαός και μαζί μας ολόκληρη η ανθρωπότητα καθώς βιώνουμε το σήμερα, διδασκόμενοι από το χθες να είμαστε σε θέση να προγραμματίσουμε με ελπίδα το αύριο ξεπερνώντας τα ρεκόρ που σημειώνουμε εμείς οι Έλληνες και η Ανθρωπότητα στα επίπεδα απαισιοδοξίας και την απελπισίας!…
Ανέστη επιτρέψαμε σε αλλόκοτα Κέντρα Εξουσίας να μας επιβάλλουν ως υπέρτατες αξίες το ΧΡΗΜΑ και το ΣΕΞ και θέλω να κάνουμε εσύ, εγώ και όλοι εμείς άνδρες και γυναίκες της ‘παλαιάς κοπής’ ένα ΔΥΝΑΤΟ και ΒΡΟΝΤΕΡΟ κάλεσμα να ξαναβρούμε την ανθρωπιά μας, να ενεργοποιήσουμε το ξεχασμένο μας φιλότιμο και την αξία της ‘τσίπας’, την αγάπη για τον συνάνθρωπό μας, και το ανεκτίμητο και μοναδικό ρωμαίικο ‘κυμπαριλίκι’ μας…
Φίλε Ανέστη, επίτρεψέ με να προσθέσω ότι χρειαζόμαστε στην Πατρίδα μας Ελλάδα διοικητική οργάνωση εμπλουτισμένη με ανθρωπιστικά συναισθήματα και απαιτείται να θυμηθούμε τις ατομικές και συλλογικές μας ευθύνες απέναντι στην ιστορία μας και συνειδητοποιώντας τες να τις γνωστοποιήσουμε σε φίλους και φίλες και μαζί στα παιδιά μας, στη γενιά που θα μας διαδεχθεί και στη συνέχεια στην Ευρώπη και σε ολάκερη την Υφήλιο…»
Φτάνει πια Ανέστη η πρόστυχη προτροπή να δεχθούμε ΧΡΗΜΑ και ΣΕΞ ως υπέρτατες αξίες…Προτείνω να κάνουμε προσπάθεια να ξαναγίνουμε συγκάτοικοι στις απρόσωπες πολυκατοικίες μας, συνοδοιπόροι στους δύσβατους μεταφορικά δρόμους, συμπολίτες στην κοινωνία που την κατακερματίσαμε με μπλε, πράσινα και πολύχρωμες δήθεν ιδεολογικό-πολιτικές αποχρώσεις, συμπάσχοντες στα ‘ζόρια’ και τις λύπες και συγχαίροντες στις επιτυχίες και τις χαρές του γείτονα.. Πάμε να ξαναγίνουμε συνάνθρωποι!… »
——————————————
*O Γιώργος Πιπερόπουλος, Δρ Κοινωνιολογίας – Ψυχολογίας, είναι Επίτιμος Καθηγητής Μάνατζμεντ και Μάρκετινγκ στο Βρετανικό Πανεπιστήμιο Durham, Συνταξιούχος Καθηγητής Μάνατζμεντ, Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων και πρώην Πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας
